De beledigde onschuld

Toen wij Japekoppie weer eens een keer volgden naar de Kruidentuin, zagen wij hoe hij zomaar Mini voorbij liep en haar totaal negeerde. En Mini? Die wist niet wat haar overkwam! Hoe durfde die knul te doen alsof zij lucht was! Hoe haalde hij het in zijn kop! Zou zij hem achterna gaan om hem eens even goed de waarheid te vertellen?

De Boez had ook verbaasd toegekeken. Die Japekoppie had wel lef, zeg! Ja, want die Mini is toch heus niet voor de poes, dat is algemeen bekend in de Katbladbuurt! Nee, hij, de Boez, zou de moed niet hebben; hij keek wel linker uit. En daarom bleef hij ook nog maar even op de stoel wachten om te zien wat Mini zou gaan doen. Tjongejonge, die Japekop....

Wel, Mini moest eerst een tijdje bijkomen van haar verbazing en boosheid. En ze keek Japekop na tot hij helemaal uit het zicht verdwenen was. Toen draaide ze zich weer om naar de Boez.

En ze zette haar borst flink vooruit. Ja, want de Boez moest niet denken dat hij haar hetzelfde kon flikken, heh? Bovendien, als ze echt had gewild, had Mini Japekop zo tegen de grond kunnen meppen. Met groot gemak, ja. Dat de Boez daar dus maar rekening mee moest houden!

Wel, dat deed de Boez. Hij sprong van de stoel af, dook de struiken in en ging zo langs een alternatieve route naar het centrum van de tuin toe. Nee, Mini passeren over het pad, daar zag hij maar even van af nu ze daar zo hooghartig en ontstemd zat te wezen. Jaja, soms is de Boez best wel een beetje slim. Soms heh? Laten we het vooral niet overdrijven, nee....