Pardoes

Vanuit de verte zagen wij Oscar al liggen. Ja, in diepe rust op zijn eigen buitentafel met zijn kop nog net in het zonnetje.
Wij naderden hem heel stilletjes om hem niet wakker te maken en om een foto van hem te nemen.
Ach, als hij niet slaapt is Os al zo'n lieverd, maar slapende is hij nog snoeziger. Sssst......

Doch Os opende heel even zijn ogen, en dus namen wij aan dat hij wel degenlijk wakker was, of hij was net aan het ontwaken, dat kan natuurlijk ook. Maar wij bleven nog steeds heel stil staan, probeerden zo weinig mogelijk geluid te maken en slechts het geklik van de camera was hoorbaar. Sssssst......

Toen wij echter nog even een klein stapje opzij zetten, trapte mevrouw Katblad per ongeluk op een hoopje verdroogde bladeren, en dat knisperde behoorlijk! Stom mens!
Oscar schrok zich te pletter, en.............

donderde pardoes van de tafel in de plantenbak daaronder!
Arme Os! Dat was niet leuk heh? Domme mevrouw Katblad, ja! Eerst maar even rekken en strekken, en zullen we dan maar samen een stukje gaan wandelen? Als troost?
Dat vond de Os natuurlijk prima, want van slapen zou nu toch niks meer komen, heh? Daarom ja...