Gezellig samenzijn

Gelukkig is het toch allemaal nog goed gekomen op de verjaardag van mevrouw Troy. Na een maaltijd met heerlijk gestoofde vis (de haarfabrieken konden bijna niet wachten tot het afgekoeld was), gaf de jarige te kennen nog wel een avondwandelingetje te willen maken, en dus gingen wij naar de Kruidentuin. Nee, niet met de anderen erbij want anders hoefde het niet van T. Troy, dus die bleven thuis of gingen naar elders om nog wat te klooien en zooien. Gelukkig was het in de tuin erg rustig, dat wil zeggen dat er geen andere haarfabrieken aanwezig waren, en dat was erg prettig voor mevrouw Troy. Nee, zij hoefde niet zo nodig tussen de planten te snuffelen, maar at wel nog een klein hapje gras voor de aangename digestie, en daarna nam zij plaats op het muurtje achter het bankje. Van daar af had zij een prima zicht op de tuin en kon ze vanuit een veilige positie kijken naar alles wat bewoog of ritselde. Mevrouw Katblad ging er ook maar bij zitten; zij had ook vis gegeten (alleen dan wel met een paneerlaagje en in wat olijfolie gebakken) met een glaasje witte wijn erbij, en had de behoefte om even uit te buiken, zoals dat heet. Wel, het was een aangenaam verpozen voor beide, maar vooral voor mevrouw Troy, die af en toe de dringende behoefte heeft mevrouw Katblad helemaal voor zichzelf te hebben. Zij liet zich zelfs aaien en zat zachtjes te spinnen, al moest er natuurlijk ook goed opgelet worden want je weet maar nooit of er niet opeens iets gevaarlijks uit de struiken opduikt, heh? Dus helemaal ontspannen was ze niet, maar dat kun je alleen maar thuis op je veilige slaapplek zijn, en niet in de vrije stadsnatuur.

Ja, mevrouw Troy vond het zelfs zo prettig in de Kruidentuin, dat zij graag nog wel wat langer had willen blijven, maar helaas, mevrouw Katblad moest nog een avondronde maken met de reporters, en ging zich  bovendien een beetje zitten vervelen na een half uurtje op dat bankje, iets wat wij heel goed kunnen begrijpen. En aan alles komt een eind, T.T. werd verzocht weer mee terug te lopen naar de redactie, maar dat weigerde ze. Wel, dan moest ze het verder zelf maar uitzoeken, heh? Oud en wijs genoeg, zou je zo zeggen, en de weg naar huis is niet lang en bekend, dus geen probleem.
In elk geval was zo'n gezellig samenzijn tussen de bloemetjes (met een stukje vis daaraan voorafgaand) nu precies geweest zoals mevr. Troy haar verjaardag had wensen te vieren, dus dat was dan mooi meegenomen. Later vonden wij haar terug bij het Poezenloket op haar stoel. Want jarig of niet, mevrouw Troy verzaakt nooit haar plicht; dat is een ding dat zeker is.