Nog niet vergeten....

Lieve familie,
Ik woon nu alweer ruim 5 maanden aan de overkant van het huis waarin ik samen met jullie woonde, en ben hier nu helemaal gewend. Natuurlijk mis ik jullie allemaal en soms ga ik even naar ons oude huis kijken of jullie daar misschien zijn, maar dan zie ik onbekende mensen en ga ik maar snel weer terug naar mijn nieuwe huis. Ik ga ook nog wel eens naar het garagedak (naast ons oude huis), en kom daar via het Zooiplein waar ik langs de klimop omhoog klim. Dan loop ik ook door de goot langs het slaapkamerraam van de jongens, maar zie daar dan een lapjeskat, want die woont daar nu, en als het raam er openstaat, ruik ik allemaal vreemde geuren. Die lapjeskat heet trouwens Zoe maar we zijn nog niet vriendinnen; ik weet nog niet of ik haar aardig vind. Wie ik wel erg aardig vind is natuurlijk de Boez, bij wie ik nu in huis woon. Hij is mijn allerbeste vriendje en we spelen vaak samen. Oscar, het vriendje van de Boez, vind ik ook leuk, en met hem kan ik ook heel goed opschieten. Mevrouw Troy is niet altijd even lief tegen me. Ze wil persé de baas zijn in huis en laat dat goed aan mij merken. Maar ik loop gewoon met een boogje om haar heen en trek me niets van haar boze buien aan. En als het slecht weer is, ga ik lekker op het bed van mijn nieuwe mens liggen, en dat vinden de anderen allemaal goed. Soms komt Japekoppie wel eens naast me liggen om me duidelijk te maken dat het bed ook van hem is, maar hij doet nooit gemeen tegen me.
Als ik met de Boez en Oscar buiten ben, ben ik niet meer zo bang voor andere haarfabrieken als eerst. Ik zit dan ook niet meer zo vaak onder wielhuizen (auto's - red.), maar als ik toch eens een keer word gepest, ga ik gewoon door het kattenluik of poezenloket (raam - red.) naar binnen en wacht daar tot de pestkoppen weer weg zijn.
De grootste pestkop is Bel de Franskat. Hij komt vaak 's avonds laat nog in onze straat en jaagt me dan soms het garagedak op en dan durf ik niet meer naar huis, ook al roept mijn nieuwe mens mij nog zo vaak. Nee, dan verstop ik mij en wacht net zolang tot ik er zeker van ben dat Bel weg is, ook al duurt dat tot midden in de nacht of vroeg in de ochtend. Ja, soms is dat wel om 3 uur of nog later. Gelukkig hoort mijn nieuwe mens wanneer ik aan het luik zit te krabben en dan komt ze naar beneden om mij binnen te laten. En als ik zo lang heb buiten gezeten, heb ik altijd erge honger dus dan ga ik gelijk brokjes eten. Ik ben trouwens wel een beetje dikker geworden de afgelopen maanden, en weeg nu 5 kilo. De dierenarts zegt dat ik niet dikker moet worden, want dat is ongezond, schijn het. Daarom doe ik elke dag aan gymnastiek en klim ik op de pergola of in een (niet te hoge) boom, en vaak lopen we ook met zijn allen een blokje om. Dat vind ik eigenlijk het allerleukst om te doen: samen met mijn vriendjes en mevrouw Katblad een blokje om lopen en dan overal snuffelen en rondkijken. En wat ik ook nog steeds graag doe is lekker in de zon liggen, maar dat kun je op de foto zien. Wel, ik hoop dat het met jullie ook goed gaat in jullie nieuwe huis en dat iedereen gezond is.
Nou, ik geloof dat het regenen is opgehouden dus ik ga maar weer eens naar buiten.
De groetjes en veel liefs van jullie
Cera.