Hij heet Bilbo...

 Bohr:
Mevrouw Katblad, kan ik u even spreken?
Het is u bekend dat ik niet meer mijn oude huis wens op te zoeken?
O ja, daar had u al over geschreven...

Is het u ook bekend waarom ik dat niet meer wil?
U heeft het ontdekt? Zelf uitgevonden?
Ach, het is u verteld dus.

Het is inderdaad waar wat u heeft gehoord.
Hij heet Bilbo en hij is rood. Hij komt uit Spanje en is al behoorlijk oud, in elk geval ouder dan ik.
Heeft u hem al gezien? Nou, ik dus wel.
En daarom ga ik niet meer naar de Hoftuin toe.
Nee, ik denk niet dat hij een kwade inborst heeft, maar hij woont dus wel in mijn huis. En hij loopt ook rond in de tuin en werkt daar al mijn geuren weg, om mij duidelijk te maken dat het daar niet meer mijn territorium is.
Ik weet niet of hij vriendjes is geworden met Myo of de rest. En eigenlijk interesseert me dat ook niet zo. Nee, want ik moet verder met mijn leven, heh? En dat is dus hier. Ik weet ook niet of mijn mens ooit nog terugkomt, maar zou hij dat doen, dan kunnen wij toch niet in ons huis gaan wonen zolang die Bil daar is met zijn mensen, toch?
Daarom zou ik u wat willen vragen.
Stel dat mijn mens één dezer dagen terugkomt, kan hij dan bij mij, of eigenlijk hier bij ons komen wonen?
Nee heh, dat vreesde ik al... Ja, ik snap dat wel en ik neem het u ook niet kwalijk.
Maar wat moeten wij dan, hij en ik?
Zou hij mij komen ophalen en gaan we dan ergens anders heen? Nee, ik weet niet of ik dat wil, ik moet daar echt even over nadenken. Wilt u met mij meedenken over hoe dat moet? Zal ik dan even bij u op schoot komen zitten en dat u dan achter mijn oren kriebelt zodat ik beter kan nadenken?
Dank u wel, heel lief van u. Kan die laptop nu even dicht?

Dader ligt op kerkhof

Ja, de Kruidentuin is erg belangrijk voor mevrouw K. en onze buurtgenoten. Zij is daarom druk bezig alvast nieuwe plantjes op te kweken. De hele winter closetrolletjes gespaard om er kleine kweekpotjes van te maken! Per rolletje, twee potjes; kwestie van even doormidden knippen. Dan wat aarde erin en de zaadjes (lichtkiemers) erop. De in de halve rolletjes opgroeiende plantjes kunnen straks zo in de grond, zonder dat de kleine, verse plantenworteltjes beschadigd raken. Wat een grandioos idee, heh?
MAAR ACH EN WEE NOU TOCH!!!

Geen rekening gehouden met een stel vernielzuchtige haarfabrieken, heh? Jongens, dit is toch geen kattenbak! Welke klojo heeft dit aangericht? Nou? Wie?

Cera: Ik was al die tijd bij de buuf binnen en weet van niks. En vannacht heb ik bij je op bed geslapen, weet je nog? Je duwde me er nog af omdat je je benen niet kwijt kon! En toen ben ik op mijn zachte dekentje gaan liggen omdat dat precies zo aanvoelt als mijn moeder. En die was tenminste wel lief voor mij. Ah, weet je het weer?
En toen ik vanochtend buiten kwam, ben ik direct doorgelopen naar de buuf, dus ik was het in elk geval niet! Nee, ik lijd niet aan Katzheimer! Kijk naar je eige!

Boez: Heh? Waar gaat dit over? Is er wat gebeurd dan? Heeft iemand iets stouts gedaan?
Dat kan ik niet geweest zijn, want ik ben nooit stout. Of zelden. Was het kattenkruid wat je hebt gezaaid? Nee? Lekker belangrijk dan...

Oh, wat zie ik daar? Zien jullie het ook? Ja, ik weet zeker dat ik wat zag, daar verderop! Zullen we samen gaan kijken wat het was?

Oscar: Ik kom net van binnen. Wat brokjes gegeten, want ik heb al heel wat werk verzet vanochtend. Ik heb namelijk de kruidentuin geïnspecteerd. Nee, niks bijzonders gezien maar het was wel nodig, die extra controle.
Nee, op die tafel ben ik echt nog niet geweest. Nee, mijn plas heb ik daarstraks naast een boom gedaan. Om precies te weten: die aan de overkant, u weet wel.
Is het heel erg wat er gebeurd is?
Nou, u lijkt me anders toch aardig van streek. Maar ik was het dus niet. Ja, dat weet ik zeker.


NOU, WIE WAS HET DAN? WE ZIJN HIER WEL BEZIG OM ONZE STAD VAN MEER GROEN TE VOORZIEN, TOCH? JA, VOOR DE BIJTJES EN VLINDERTJES ONDER ANDERE! EN OP DEZE MANIER GAAT ER GEEN REE.. EH, MOER VAN TERECHT KOMEN! EN WIE MAG DEZE ROTZOOI WEER OPRUIMEN? NOG ÉÉN KEER EN JULLIE GAAN ALLEMAAL NAAR HET ASIEL! TUIG ZIJN JULLIE! STUK VOOR STUK TUIG VAN DE BOVENSTE RICHEL!
Buurkatten? Zou kunnen ja. Mmmmm. Oké. Gaas erover? Ach ja, waarom niet. Geen slecht idee. Sorry, mevrouw K. was wat te snel met haar conclusies. Snoepies dan maar?

Privé-zaken

Os:
Wat ik aan het doen ben? Gaat je niks aan. Je zat toch tv te kijken?
Nou, ik ben gewoon even voor mezelf bezig. Gewoon omdat ik daar zin in en behoefte aan had.
Bovendien sta ik niet onder curatele, wel?
Dat betekent dus dat ik kan doen wat ik wil en daarvoor geen enkele verantwoording hoef af te leggen, ook niet aan jou.
En als je er niet tegen kan, kijk je toch gewoon een andere kant op?
Je kunt ook even weggaan als je last van mij hebt, of een boek gaan lezen. Ik kan er niks aan doen dat die tv je blijkbaar niet kan boeien; ga dan wat anders doen, koken of zo.
Mag ik nou weer verder gaan met wat ik aan het doen was? Wil je dan zo vriendelijk zijn je niet meer met mij te bemoeien? En dan nog wat: ik zou het op prijs stellen als je die foto nu gelijk even wiste. Ja, deleten dus of hoe dat heet, want ik zie je ertoe in staat om 'm in de krant te zetten en dat is het laatste wat ik wil. Sommige dingen zijn nu eenmaal privé en daar heeft niemand iets mee te maken. Afgesproken?

Snertmens

Boez:
Wat ik aan het doen ben?
Ik sprong van het bed, meer niet.
Nee, er is niks in elkaar gestort en ik heb niks omver gestoten. Gewoon een sprong, ja.
En nee, ik kom niet naar beneden. Omdat ik daar geen zin in heb dus.
Ik kom alleen voor snoepies. Heb je die daar? Nee? Dan kom ik niet.
Naar buiten?
Nee, het waait te hard en ik ben al geweest.
Ga jij maar weer lekker naar die tuin, maar mij niet gezien.
Nee, ik ben niet boos.
Nee, ik heb Bohr niet geslagen, ik wilde alleen maar met haar spelen en sprong daarom bovenop haar. Het spijt me dat ze daar van schrok, maar je had me niet op mijn donder moeten geven want het was geen boos opzet of pesterij van mijn kant. Noem het maar een vergissing of een inschattingsfout. Dat jij boos op mij werd, was ook een inschattingsfout en totaal onterecht. Misschien wil ik daarom wel niet naar beneden komen, dat zou zomaar kunnen. Omdat ik misschien inderdaad toch een heel klein beetje boos op je ben. En het zou ook zomaar kunnen dat ik daarom een beetje nadrukkelijk van je bed op de vloer sprong. Kaboenk dus. Boze sprong, ja.
Maar ik ga nog steeds niet met je mee.
Nee, ga maar zonder mij naar die snerttuin. Je vindt me toch niet lief.
En ja, daarom vind ik jou dus ook niet lief.
Ga maar gauw, ik blijf hier. Doe ze daar maar de groeten van me.
Ja, ook doei voor jou.
Snertmens.

Goeie morgen, Borretje!

Bohr:
Met mij gaat het goed. Eigenlijk erg goed, kan ik wel stellen.
Ik ben 's ochtends al vroeg wakker, en wacht dan het moment af dat de hele optocht de trap af komt. Meestal de Os voorop, daarachter de Boez en tenslotte het Meipie (Cera - red.). En inderdaad, dan komt mevrouw K. daar ook nog achteraan, maar dan wat minder snel.
K. roept elke keer (als ze de kamer inkomt - red.) keihard: GOEIE MORGEN, BORRETJE! Maar dat hoeft van mij niet zo erg, en vooral niet zo hard. Maar enfin, daarna wordt het wel erg gezellig.

Want dan krijgen we allemaal een bakje met wat Gourmet. Ik maar heel weinig, want ik hou er niet zo van en eet er nauwelijks van. Maar gezellig is het wel, die plotselinge bedrijvigheid en saamhorigheid.
Ik krijg mijn bakje in de vensterbank geserveerd, want dan kan ik ondertussen naar buiten kijken en me zo alvast voorbereiden op mijn wandelingetje.
Ondertussen haalt mevrouw K. de klep van het kattenluik af zodat we met zijn allen naar buiten kunnen als we klaar zijn met onze hap.

De jongens gaan altijd eerst naar buiten. Vooral de Boez wil er graag snel uit, en ramt dan bijna het hele luik eruit. Mevrouw K. zegt dat het maar goed is dat de afsluitknopjes niet meer werken, anders zou hij er dwars doorheen beuken en wellicht schade daarbij aan zijn kop kunnen oplopen. Oscar gaat hem meestal voor, want die houdt de hele nacht zijn plas op en moet dus erg nodig. Hij eet daarom nooit zijn bakje helemaal leeg, maar komt daar later voor terug. Ik loop meestal achter Cera aan, maar wacht netjes af tot zij buiten is. Dan ga ik pas.

Cera gaat linea recta naar het huis van de buuf, omdat deze altijd wel een snack voor haar heeft. Geen wonder dat Cera maar niet wil afvallen, heh? De jongens gaan meestal naar de Kruidentuin, en ikzelf loop het liefst eerst wat te snuffelen rond de buitentafel.
Daarna loop ik wat heen en weer in de Katbladstraat, en kom ik toevalligerwijs langs de Poort, hou ik even stil en bedenk ik of ik een kijkje wil gaan nemen in mijn Hoftuin of niet. Soms besluit ik dat niet te doen, en soms doe ik het wel. In het laatste geval loop ik heel voorzichtig door de Poort en kijk ik eerst of er leden van Hof is Vol rondlopen. Zo ja, dan keer ik om en loop snel terug naar de straat, zo nee dan ga ik even snel kijken of mijn huis er nog staat en wie er binnen is. Je weet immers maar nooit, heh? Daarom. Als ik eenmaal heb vastgesteld dat mijn mens er nog steeds niet is, ben ik snel weer op weg naar mijn hotel om wat brokjes te gaan eten. En daarna zit ik nog een poosje voor het raam en zie ik de Boez thuiskomen.

Wat bent u nu allemaal aan het doen, mevrouw K.? Ik ruik toch duidelijk iets van Coq au Vin! Gaan we zo samen een klein stukje proeven?
Hoezo moet ik mijn neus niet in de camera steken?

Meditatiemomentje

Oscar:
Ik ben door mijzelf aangewezen om de Kruidentuin te bewaken. Dat wil zeggen dat ik vanaf een strategisch punt in de gaten hou wie er in de tuin komt en wat ie daar doet. In de zon ja, dat wel dus, graadje of twaalf op dit moment.
En ondertussen is mevrouw K. lekker bezig om hier en daar wat plantjes af te knippen, al weet ik niet waarom zij dat doet. Maar als zij maar weet waarom, dan is het goed wat mij betreft. Ik kan me tenslotte niet overal mee bemoeien, heh?
Daarom.

Het is ook daarnaast de bedoeling dat ik voorkom dat anderen in de Moerbei klimmen. Zoals de Wams, die verderop is gaan liggen op een bankje. Hij is daar dus gaan liggen omdat ik in de Moerbei zit, en hij derhalve niet in deze boom kan klimmen. Ja, hij zou dat wel kunnen, maar dan jaag ik hem weg. Zoals ik inderdaad zojuist heb gedaan.Want als ik de boel in de gaten moet houden, wil ik niet afgeleid worden door slungels als Wamy. Vandaar dus, ja. Nee, ik neem mijn taak erg serieus.

Er komen ook regelmatig blafbeesten in de tuin. Wat mij betreft mogen die hier niet komen en zeker niet om te poepen. Ze weten best wel dat dat niet mag, maar ze doen het toch. En hun baas laat die smurrie dan gewoon liggen. Zo is het ook gekomen dat mevrouw K. daarstraks midden in zo'n zachte, stinkende bolus stond terwijl ze een struik onderhanden nam. Met profielzolen. Dus moest ze heel erg vloeken. Nee, ik ga echt niet herhalen wat ze allemaal riep.

Maar ik kan het niet tegengaan, die schijterij van die blafbeesten. Jawel, ik doe ook wel eens een poepje in de tuin, maar die zijn minder zacht en stinken niet zo hard. En daar wil ik het graag  bij laten. Voor vandaag, ja. En nu moet ik heel nodig mijn ogen even sluiten. Nee, heel even maar. Meditatiemomentje, snapt u?

Nog meer en beter High worden?

Op Wikipedia lazen wij het één en ander over het kruid Wijnruit. Blablabla, en dan:

Wijnruit wordt verder ook in tuinen geplant om zo katten uit de tuin te weren. Wijnruit in een mand van poezen en honden zou vlooien en andere parasieten tegengaan.
Deze foto met Oscar is het bewijs dat bovenstaande niet helemaal klopt. Hij staat er tenminste regelmatig tussen en trekt zich niks aan van wat er op internet staat. Of werkt zijn neus niet helemaal goed?
En waarom zou je trouwens (al gaat het parasieten tegen) een bos wijnruit in de kattenmand gooien als ze er vervolgens dus niet meer in gaan liggen omdat het stinkt?
Geloof dus niet alles wat je op het net leest, en zeker niet wat er op Wiki wordt beweerd! (Maar dat geldt ook voor de inhoud van het LKB, heh?)
Maar goed, waar het eigenlijk om gaat in dit bericht is dat de reporters om andere Nepeta hebben verzocht. Vanwege de nodige biodiversiteit zeg maar. Het soort wat in de Kruidentuin staat (x faassenii) is alleen maar geschikt voor een trip als het nog betrekkelijk jong is, als het dus nog jonge verse blaadjes heeft. Is de plant eenmaal volwassen en vol met bloemen, gaat de lol er voor de haarfabrieken grotendeels vanaf. Maar de soort "cataria" schijnt tijdens de groei alleen maar steeds lekkerder te worden! Die moeten we dus hebben als we onze reporters een groot plezier willen doen...
Mevrouw K. wist dit natuurlijk al maar heeft vorig jaar deze laatste soort niet bij de diverse tuincentra kunnen vinden. Dit jaar gaan we beter ons best doen het te krijgen. En Cera heeft alvast een plekje gevonden om het te planten! Zie foto onder.

Of we ook nog voor de buurtkatten een Kiwi-plant (of boom) gaan scoren, weten we nog niet, anders wordt het daar in die tuin helemaal zo'n hangplek voor verslaafde haarfabrieken! Met uiteraard daarbij de nodige poepoverlast. Dus daar moet mevrouw K. nog even heel ernstig over nadenken...

Weet u trouwens waar de Kiwi oorspronkelijk vandaan komt?
De latijnse naam is Actinidia chinensis, dus dan raadt u het al. In Nieuw-Zeeland werd de plant (of boom) ingevoerd om er grote plantages te beginnen, vanwege het gezonde fruit, de consumptie dus. Vandaar de naam Kiwi.

Geen vriendinnen...

De Hoofdredacteur:

Bohr had van mevrouw K. een nieuwe muis gekregen. Was ze erg content mee, want er zit Nepeta in en daar word je als haarfabriek heel blij van. Zegt mevrouw K. tenminste.
Toen zij (Bohr dus) echter even ging uitrusten van het spelen, kwam Cera binnen. Die had de godganse dag liggen pitten op het logeerbed bij de buurvrouw, want daar is het lekker rustig. En Cera nam de muis direct in beslag. Brutaal kreng.
Bohr werd op slag chagrijnig (foto 1), Cera deed alsof haar neus bloedde. En trok haar meest onschuldige snuit (zie foto 2). Nu, een paar dagen later, speelt er niemand meer met de muis. Maffe beesten!
Het ziet er overigens niet naar uit dat deze twee meisjes echte vriendinnen gaan worden. Maar dat moeten ze zelf weten natuurlijk.

Stand van zaken na een dikke maand logeren

 Bohr:
Mevrouw K., ik ben er weer! Dan weet u dat en hoeft mij niet te komen halen uit de Hoftuin.
Nee, ik vond het zelf ook wel te gek worden dat u mij steeds kwam halen en daarom ben ik nu weer hier. Ik ben er inderdaad achter gekomen dat ik niks heb aan die mensen die nu in mijn huis zitten, en ik heb er ook geen zin meer in om daar op mijn mens te gaan zitten wachten. Hij weet waar ik logeer, dus als hij weer in het land is, kan hij mij komen ophalen, toch? Daarom.
Nee, ik blijf nog even buiten, want de jongens zijn hier ook nog. Ja, als ik honger krijg, kom ik vanzelf binnen. Tot later dan maar?

Het moge duidelijk zijn: Bohr heeft geaccepteerd dat ze nog enige tijd in Hotel Katblad zal moeten blijven.
En daardoor voelt ze zich een stuk meer ontspannen.
Na het ontbijt gaat ze al snel naar buiten, onze reporters achterna door het kattenluik.
Dan snuffelt ze wat rond onze buitentafel en potplanten. Vervolgens brengt zij een bezoekje aan de Hoftuin en kijkt zij door het raam van haar huis.
Enige tijd later komt zij weer terug, helemaal uit zichzelf! Dan loopt zij nog wat te klooien en te zooien in de buurt van de redactie. Krijgt zij honger (ja, van de frisse buitenlucht!), dan meldt zij zich óf bij het Poezenloket, óf zij komt door het kattenluik naar binnen om een flinke hap brokjes gaan te nuttigen. Ook heeft zij afgekeken van de reporters hoe te bedelen om wat snoepies. Kwestie van effe dreinen en zeuren, met zo nodig daarbij een zielige blik. En verder is het dan nog een kwestie van Pavlov, zeg maar.
Omdat Boortje een dame op leeftijd is, doet zij na het eten of snoepen graag een dutje. Of laten we het maar een DUT noemen, want na al dat geklooi in de Hoftuin en tussen onze planten, moet zij op zijn minst een uur of drie rusten. Dat doet zij bij voorkeur op een plekje waar ze met haar billen of rug tegen de CV aan kan liggen. Later op de dag gaat zij nogmaals naar buiten voor een tweede frisse neus. Daarvoor hoeft zij niet per se meer naar de Hoftuin, vooral niet als K. wat werkzaamheden in haar geveltuin verricht. Erg gezellig, ja!

Mevrouw K. denkt dat Bohr een knop heeft omgezet.  Onze gaste is namelijk opeens veel actiever geworden en toont eveneens plots veel meer belangstelling voor onze reporters. K. vermoedt dat er bij Bohr een soort familiegevoel is bovengekomen, al blaast zij nog wel zo nu en dan naar haar huisgenoten als die al te dichtbij haar komen.
Het alsmaar zichzelf wassen en krabben doet Bohr ook minder vaak. Lagen er in de beginperiode steeds grote plukken haar in haar mandje en op het vloerkleed, nu komt dat nog maar weinig voor, gelukkig.
Haar buikje is echter nog wel een beetje kaal van het vele wassen (stress dus), maar wij hebben nu weer goede hoop op nieuwe haargroei op haar roze buikvelletje, zodat een dierenartsbezoek niet nodig zal zijn.
Dit is dus de stand van zaken na een dikke maand logeren, en wij zijn blij dit goede nieuws met u te kunnen delen.

En ja, de meeste neusjes op het raam zijn van Bohr, maar zitten hoofdzakelijk aan de binnenkant. K. heeft beloofd om straks even met de spons en zeem aan de gang te gaan; wellicht helpt dat om het uitzicht weer wat meer helder te krijgen (en daarmee dus ook de foto's die van binnen naar buiten genomen worden).

Klachtenboek!

Oscar:
Wat hier gaande is, klopt niet. Ik dacht eerst dat het gedonder met die tussendeur nu eindelijk afgelopen was, maar K. doet 'm evengoed toch nog steeds even af en toe dicht. En dan zit ik hier in het halletje opgesloten en moet ik toekijken hoe het Mokkel snoepstaafjes toebedeeld krijgt. Terwijl ik, die zo hard heeft gewerkt, niks krijg. Nu hou ik toevallig niet van snoepstaafjes, maar daar gaat het niet om. Het gaat om het principe. Ik hou wel van kaassnoepjes, want die eten lekker makkelijker weg, en die zou K. me dus best kunnen geven terwijl het Mokkeltje snoepstaafjes zit te kanen. Maar nee hoor, ik moet in het halletje blijven zitten tot ze klaar is. En dat duurt minstens 5 hele minuten.

Ze doet de hele dag niks, die Boortje. Ligt maar te slapen of zit voor het raam te koekeloeren. Ja, heel af en toe gaat ze naar de Hoftuin, maar ook daar voert ze bijna niks uit. Geen uitgebreide inspecties, niks.
Ik ben ook een asielzoeker, net als zij. Alleen kwam ik uit mezelf hiernaartoe en zij werd dus gedwongen op de redactie geplaatst. Nee, ze had inderdaad geen moer in te brengen. Maar toen ik hier kwam, ben ik gelijk heel hard aan het werk gegaan. Voor kost en inwoning ja. Heb allerlei cursussen gevolgd om het Katblad van dienst te kunnen zijn. Ja, daar heb ik zelfs diploma's voor gekregen. Maar zij doet dus helemaal niks.

Mevrouw K. zegt dat ze een beetje zielig is omdat ze haar huis en haar mens mist. En dat ze daarom wat extra verwend moet worden. K. ziet niet dat die Boortje ondertussen best wel heel goed voor zichzelf kan zorgen. Een paar dagen geleden kreeg ik nog een pets van het Mokkel omdat ik haar vriendelijk begroette. Gewoon neusje-neusje, niks bijzonders en zeker niet gevaarlijk. Geeft ze me een pets en spuugt ze me recht op mijn bek! Ja, daar stond ik wel even van te kijken dus. Toen ben ik maar weggelopen. Ja, ik dacht: negeren die hap. Nee, ik hou niet van geharrewar en heb al genoeg te stellen met de Boez, maar dat terzijde.

Gisteren kreeg Cera opeens de volle laag van die Boor. Ze kwam alleen maar even kijken of Boortje haar voerbakje al leeg had gegeten, en toen spuwde 't Mokkeltje naar Cera. Ja, die begon natuurlijk gelijk te schelden, maar ondertussen liep ze wel bij Boortje vandaan. Dus dat is dan weer voor het Mokkel een teken dat dat spuwen van haar werkt. Slechte ontwikkeling, vind ik tenminste.

Ze heeft mijn plek op de sofa ook al van me afgepikt. Ik doe daar verder niet al te moeilijk over, maar het feit ligt er wel. Gaat mevrouw K. daar zitten, moet die Boor er per se naast. Op mijn plek dus. Nu heb ik het toevallig deze tijd van het jaar heel druk, dus eigenlijk niet veel tijd om op die sofa te gaan liggen. Maar daar maakt zij dus wel mooi misbruik van, die Boortje.

En nu zit ik in het halletje en kan geen kant uit. Ik ben erg druk aan het werk geweest, heb diverse inspecties in de Kruidentuin gedaan en dat maakt hongerig. Ik kwam hier niet om snoepies te scoren want die heb ik daarstraks al gekregen. Maar ook niet om in dit halletje te zitten. Nee, ik kwam om wat brokjes te eten, opdat ik weer verder aan de slag kan. Het is namelijk best koud buiten en dan heb je voldoende brandstof nodig. Bovendien heb ik daar recht op en in mijn contract staat dat ik op elk moment van de dag brokjes mag eten als ik dat nodig vind. En op dit moment vind ik dat heel hard nodig, maar kan ik er niet bij. Omdat het Mokkel zo nodig haar staafje in alle rust moet kunnen opeten. Alsof ik het in mijn kop zou halen dat stokje van haar af te pikken!
Is ze nou nog niet klaar? Tsjongejonge...

Oscar heeft ondertussen een officiële klacht ingediend. Wij hebben deze klacht bovenop de stapel met andere klachten gelegd...

Bohr heeft haar zin gekregen!

 Bohr:
We hebben even gepraat, mevrouw K. en ik. Ik zei tegen haar dat ik nu al een maand bij haar woon en dat ik heus wel dankbaar ben dat ze me eten geeft en aait. Maar dat ik nu best in staat was om zelfstandig over te steken en in mijn eigen tuin te gaan poepen. Ja, want niks is zo fijn als in je eigen tuin poepen, toch? Daarom dus. En wat ik daar verder uitvoer gaat haar niks aan en dat is ook niet van belang voor het Katblad. Noem het maar Bohrdingetjes.

 Wel, ik heb dus mijn zin gekregen, eindelijk. Ik hoef nu niet meer te ontsnappen maar mag gewoon door het luik naar buiten. Dan hoeft K. ook niet meer zo spastisch te doen met die tussendeur. Behalve als het regent, want dan mag ik niet weg. Hoeft ook niet want ik hou niet van nattigheid.
Tuurlijk ga ik uiteindelijk toch ook steeds wel even naar mijn huis kijken en de directe omgeving ervan inspecteren. Bovendien moet ik mijn geur daar ook vaak vernieuwen anders gaan die jongens van Hof is Vol nog denken dat ik voor ze ben gevlucht. Nee, dat mag niet gebeuren inderdaad.

 We hebben afgesproken, ik en mevrouw K., dat ik dus met goed weer gewoon weg mag, naar buiten. Na anderhalf uur ongeveer (of eerder als het gaat regenen) haalt ze me weer op, want ik heb nog geen zin om zelfstandig terug te keren naar dat hotel. Je weet immers maar nooit of mijn mens plots weer opduikt, en dat moment mag ik uiteraard niet missen.
De eerste paar keer gromde ik als ze me van mijn bankje tilde om me weer terug te brengen naar het hotel, maar daar ben ik mee gestopt.

 In plaats daarvan spin ik nu. Vindt zij leuk en ikzelf eigenlijk ook wel.

Op de foto hiernaast ziet u mij mijn huismuur inspecteren. Ja, het stonk daar behoorlijk. zou zomaar die rare Snor geweest kunnen zijn.

 Die dikke rooie komt af en toe kijken wat ik aan het doen ben. Vast aardig bedoeld en het stoort me niet echt.
Wat me wel heeft gestoord is dat hij mij laatst probeerde te zoenen. Ja, eerst een kopje en toen hij zijn neus tegen me aan wilde duwen, heb ik hem een mep gegeven en hard naar hem geblazen. Recht in zijn snufferd inderdaad. Dat was omdat ik schrok en omdat ik zulke dingen niet gewend ben. Ongewenste intimiteiten ja. Bovendien kennen we elkaar nog te kort.

Als ze me opgehaald heeft uit mijn tuin en we weer in het hotel zijn, krijg ik een stokje. Eerst wist ik niet wat ik daarmee moest, maar ik kwam er al gauw achter dat je ze gewoon op moet eten, die stokjes. En dat ze nog lekker zijn ook.
En dan moet die Boez opeens ook stokjes, terwijl ie ze eerder nooit lustte, zei het mens van hier.

Ondanks onze afspraak ben ik vanochtend toch nat geworden omdat het opeens ging regenen. En daarom vond ik het ook helemaal niet erg dat ze me kwam halen.
Hier laat ik het even bij. Voor nu dus, ja. U moest toch schaatsen kijken?

Rare bekken trekken? Flemen!

 Hierbij delen wij u mede dat Monster uit de Parallelstraat langs is geweest. Wij hadden hem al maandenlang niet meer gezien en vreesden het ergste, maar hij blijkt in orde te zijn en was gewoon effe fijn op pad.
Hoewel: gewoon? Hij was wel erg rare bekken aan het trekken toen hij langs een bepaalde potplant kwam.
Het kan zijn (of het zou zomaar kunnen) dat bijvoorbeeld Grote Snor kortgeleden deze plant met zijn volop stinkende katerurine had besproeid, want die lucht schijnt vooral voor geholpen katers (maar ook poezen) zeer interessant te zijn. Ze gaan ervan flemen, en zien er dan behoolijk belachelijk uit, als een soort debieltjes zeg maar, maar dan nog erger.

Bohr zag het ook dat Monster daar behoorlijk maf zat te doen, met oren naar achteren, zijn bek half open, bovenlipje opgetrokken en wazige blik in de ogen.
Een leuke afleiding trouwens voor Bohr, want op zo'n moment hoeft zij even niet aan ontsnappen te denken, en dat is voor K. dan weer mooi meegenomen, heh?
Zo is het maar net dus.
By the way, als u nou nog niet weet wat flemen is, wordt het hoog tijd dat u dat eens uitzoekt via de Google bijvoorbeeld.
Kennis is macht, toch? Daarom.

Niet gevoelig voor Stockholmsyndroom...

 Bohr:
Dat mens van hier heeft mij weer gevangen nadat ik ontsnapt was. Eerst dacht ik dat ik in een hotel zat, nu weet ik zeker dat het een gevangenis is.
Ik had mijn eigen huis gevonden want het was hier vlakbij. Dat had ik al geroken toen het raam hier een keer openstond. En ik had het ook gehoord, want ik herkende een aantal geluiden die thuis precies hetzelfde zijn.
Vandaar dat ik ontsnapte toen zij even niet oplette. Ze was zo stom om met die reporters weg te gaan, en toen zag ik mijn kans schoon.
En ik was in een mum thuis. Maar daar stond het raam niet open. En toen heeft ze me opgepakt en terug gebracht naar de gevangenis. Sindsdien heeft ze de deur dicht zodat ik niet meer door het luik naar buiten kan. Erger kan het niet.

 Vanuit het raam kan ik de Poort zien. En daarachter ligt mijn huis. Ze dacht zeker dat ik gek was en dat niet in de gaten had. Maar ik heb het vanaf het begin af aan geweten. Mijn tuin en mijn huis, zo dichtbij. Een kwelling om dat vanuit dit raam te zien en er niet naar toe te kunnen.
Ik ben nu in opgewonden staat want ik wil maar één ding. En dat is weer ontsnappen.
Maar ze heeft me door.

 Mijn bidden en smeken helpen niet. Ik heb nog nooit zo vaak achter elkaar gemauwd. Want daar reageert ze namelijk op. Maar ze verdomd het die deur voor mij open te zetten. Terwijl ze dat wel steeds doet voor die anderen. En dan doet ze hem snel weer dicht achter hun staart. Zodat ik niet mee naar buiten kan.

 Ik krijg nu wel vaak snoepies, want daarmee probeert ze me te paaien. En ze aait me vaker dan eerst, en dat vind ik ook verdacht. Ze probeert me daarmee af te leiden, maar ik trap daar niet in.

 Want ik ben daar dus niet gevoelig voor. Ik zal dan ook geen last krijgen van het Stockholmsyndroom, al doet ze daar wel haar best voor.
Ik ben vastbesloten.
Vastbesloten om weer te ontsnappen als ik daartoe kans zie.
Want uit zichzelf laat ze me niet gaan.
Terwijl mijn huis vlakbij is.
Het is hier net Guantanamo Bay, al word ik niet fysiek gemarteld.

Maar dus wel psychisch.
Misschien is het een idee om weer in hongerstaking te gaan. Hoewel ik gisteren lekker lamsvlees heb gekregen, en die anderen dus niet. Maar dat kan haar tactiek zijn. Om me te paaien. Om mij verslaafd te maken aan lekkere stukjes lamsbiefstuk.
Ik heb ze dus opgegeten, die stukjes, want af en toe heb ik best honger.
Maar ik zal heus niet vergeten waar ik eigenlijk thuishoor. En dat is vlakbij want ik ben er geweest. Ik heb het met eigen ogen gezien. En nu is het alleen nog maar een kwestie van tijd, een kwestie van het juiste moment afwachten. En dan ben ik weg. Dat verzeker ik u.

Laatste nieuws: Boez is zwaar teleurgesteld

Gisteren hebben wij de ruïne van de krabpaal van de Boez weggehaald. Boez zelf was erbij, maar had verwacht dat wij de paal zouden repareren, net als de vorige keer. Dit was echter niet meer mogelijk. De verbindingsstukken van kunststof waren namelijk helemaal in gruzelementen, ook waar ze doorliepen tot in de (holle) palen zelf; alleen de schroeven waren nog heel. Dit gold voor alle vier de palen.
Tijdens het demonteren moesten wij de Boez op afstand houden wegens verwondingsgevaar door scherpe stukjes en uitstekende krammen. K. had haar hand al opengehaald maar kon het gelukkig af met een pleister.
Op de lege plek hebben wij nu een tafeltje geplaatst met poezenmandje erop. Daar was Boez niet tevreden over. Derhalve heeft hij de hele nacht bovenop mevrouw K. (haar heup) gelegen.

Einde klimpaal

 Deze keer was het duidelijk wie de krabpaal in elkaar had doen storten.
Oscar was namelijk buiten, Bohr zat beneden met een dichte tussendeur en Cera was op bezoek bij de buurvrouw. Tja, blijft er toch één over, heh?
De vorige keer kon K. de boel weer aan elkaar bevestigen, deze keer echter waren er 3 verbindingsstukken compleet afgebroken.
Met een hoop herrie was het bouwwerk uiteen gedonderd. Maar gelukkig was de Boez ongedeerd gebleven.

 Toen mevrouw K. van de schrik bekomen was, heeft ze eerst bekeken hoe groot de schade was. Dat er een zooi boeken uit de kast gevallen waren, was niet erg. Die kon zij zo weer terugzetten. De paal zelf echter was flink beschadigd.
Na wat gegoogeld te hebben, moest K. concluderen dat repareren nu echt niet meer mogelijk is. Sommige krabbouwwerken schijnen nu eenmaal niet een kat als de Boez te kunnen hebben. En dan hebben we het niet alleen over zijn gewicht maar uiteraard ook over zijn onbesuisde gedrag. Ja, enthousiast en snel als een kitten, maar dan één van een kilootje of acht met spieren als die van een regelrechte bodybuilding klimtijger, zeg maar.
Ach en wee.
Einde klimpaal dus.

Nee, het was natuurlijk niet zijn schuld. Hij was alleen maar ontzettend geschrokken. Gelukkig had ie helemaal bovenop gezeten toen het ding instortte en kon hij zich redden door een enorme sprong naar of eigenlijk op het bed. En daar bleef hij vervolgens enige tijd liggen om zijn hartslag weer op orde te krijgen.

Boez zat elke nacht enkele uren bovenop zodat hij de straat goed kon bewaken. Ja, want het wemelt namelijk van de passanten in de Katbladstraat als het donker is, en die moet je goed in de gaten houden. Vandaar dus.

Mevrouw K. denkt nu na over een alternatief. Misschien iets zelf maken van steigerhout? Want Boez hoeft niet zo nodig allemaal zitjes en hokjes aan zo'n bouwwerk. Nee, hij wil alleen maar de hoogte in om vanaf een geschikt punt naar buiten te kunnen kijken.
Iemand een goed idee of bouwtekening? Twee meter hoog lijkt ons wel voldoende.

Nagekomen bericht:
Afgelopen nacht was de Boez erg onrustig. Hij miste zijn uitkijktoren en verveelde zich. Hij vond het nodig om dat elk kwartier aan K. te komen berichten. Zij heeft zijn boodschap begrepen. En dus heel slecht geslapen. Maar dat terzijde.