Weet je wel hoe laat het is?

de Boez:

Ik heb heus wel gehoord dat je weer bent thuisgekomen maar hou mijn ogen stijf dicht. Want hoe durf je ons zomaar een hele avond in de steek te laten!
Eerst dachten we nog dat je maar even zou wegblijven. Gewoon een boodschapje doen. Maar nee, je bent vertrokken en kwam niet meer terug. Tot nu net dus.
Weet je wel hoe laat het is?
We lagen al met zijn drieën op je bed te slapen toen je ging. En Bohr bleef natuurlijk hier beneden, in haar eigen mandje. Je bent niet eens bij haar gaan zitten om haar te knuffelen en samen tv te kijken. Nee, want je moest zo nodig de hort op. In het donker nog wel. Wij mogen nooit meer zo laat in het donker de straat op maar jij gaat gewoon. Ik maakte me verdorie hartstikke ongerust!
Je gaat zeker niet vertellen waar je bent geweest? Nou, ik wil het eigenlijk niet weten ook.

Toen ik het niet meer hield daarboven, ben ik naar beneden gegaan om Boortje gezelschap te houden. Nee, ik lig anders nog maar zelden hier op deze bank maar nu dus wel, omdat ik je dus wilde opwachten. Maar het duurde allemaal zo lang dat ik hier in slaap ben gevallen.
Je voelt je niet schuldig over je plotselinge verdwijning?
En je verwacht nu zeker dat ik samen met je naar boven ga, naar bed?
Nou mooi niet, want nu lig ik lekker hier en ben diep in slaap. Misschien dat als ik straks wakker word, ik nog even naar boven kom, maar reken er maar niet op.
O ja, en de brokjes zijn op. Ja, of je dat nog even kan regelen. Bijvullen inderdaad.
Doe je alle lichten uit? Kerstboom aan laten, svp.

U ook welterusten, mevrouw K.
Morgen praten we wel verder, ja.