Nadat mevrouw K. was teruggekomen uit de Hoftuin (na de uitzetting - zie vorig bericht), trof zij Oscar op de stoep aan voor de redactie. Hij wilde geen vragen beantwoorden want kon er niet eens naar luisteren, dit vanwege een nieuw probleem dat opgelost diende te worden.
K. wist op dat moment nog niet wat dat nieuwe probleem behelsde, maar daar kwam zij snel achter.
Cera zat namelijk twee meter verderop ook een behoorlijke partij moeilijk te doen vanaf het bankje, en loerde onderwijl in de richting van de Kruidentuin. Dus keerde K. zich (met camera) om, om zodoende in dezelfde richting te kunnen kijken. Wat zij zag en fotografeerde, kunt u op de volgende foto zien.
Zo, zo! Wat een fraai exemplaar!
Wij hadden deze haarfabriek al eens eerder gezien, maar dan in een tuigje, een tikkie chagrijnig meelopend met zijn hij-mens. Zij kwamen die keer langs de redactie, en deze Grijze Beer zette het toen direct op een flink grommen en blazen toen hij Cera in het oog kreeg. Nu keek hij echter een stuk vrolijker uit zijn oogjes!
Tijd voor K. om hem voorzichtig te benaderen. Ja, toch ook wel iets heel erg stouts in die blik, heh? En natuurlijk waren Cera en Oscar niet voor niets een beetje over de rooien...
Maar de Boez, die net aan kwam kuieren (moest weer eens zo nodig uitslapen), was dat niet. Uit zijn ogen sprak meer nieuwsgierigheid, al zat er ook wel iets "appeligs" in, zeg maar. (U begrijpt vast wel wat wij daarmee bedoelen, toch?)
Wel, de Grijze Beer vond dat hij voor deze appelige jongen op de vlucht moest slaan. Nee, wij begrijpen daar ook niets van, maar het gebeurde wel, al was het op vrolijke wijze. Ja, want de Beer sprong uitdagend met vier poten tegelijk in de lucht, en danste vervolgens olijk over de paadjes van de Kruidentuin. Het kan dus ook zijn dat hij een soort spel speelde met de Boez, en daar zelf het meest van genoot.
Op de hoek van de tuin ging hij weer zitten, wachtend op wat er komen zou.
Inderdaad niet zo'n geweldige plek, zo dicht bij die rottige, gevaarlijke weg.
Wij wisten niet waar hij woonde, dus gingen ook niet dichter naar hem toe; stel je voor dat hij in paniek onder een wielhuis zou lopen! Nee, dat wilde K. beslist niet op haar geweten hebben.
Boez was ondertussen aan een planteninspectie begonnen. Ja, zogenaamd dan, want we zagen heus wel dat hij met zijn gedachten bij de Grijze Beer was. En wij zagen ook dat hij bij zijn pogingen om onopgemerkt naar de Beer te loeren, behoorlijk scheel keek. Ja, ook mooie oogjes kunnen lelijk worden!
Cera bleek nieuwsgierig genoeg om ook naar de Kruidentuin te komen. Uiteraard bleef zij wel op veilige afstand van de Grijze, gewoon en natuurlijk voor het geval.
De Grijze zelf leek zich opperbest te vermaken. Lekker zonder tuigje rondlopen in de stadsnatuur en andere haarfabrieken uitdagen; niks is leuker dan dat, toch? Maar wij vroegen ons natuurlijk wel ernstig af of deze Beer hier wel met toestemming van zijn mens was. Want waarom eerder dat tuigje dan? Nee, hier was meer aan de hand, en heel toevallig kwamen we er snel achter hoe e.e.a. in elkaar stak. Want? Opeens verdween de Grijze Beer razendsnel onder een paar geparkeerde wielhuizen.
Vlak daarna zagen zowel de Boez als mevrouw K. het mens van GB lopen, aan de overkant van de Kruidentuin, zenuwachtig achter struiken en bomen zoekend.
En toen?
Toen heeft K. haarfabriek GB verraden! Jawel! Want het mens van GB leek behoorlijk ongerust en in paniek, dus wees K. de plek aan waar de Beer zich had verstopt...
Om een lang verhaal kort te maken, de arme GB werd in zijn kladden gevat en naar huis gebracht, en dat was gelukkig niet aan de overkant van de Gevaarlijke Weg, maar wel in een flatgebouw AAN die weg, daar woonden mens en GB nog maar pas. En inderdaad, de Grijze Beer had de kuierlatten genomen, maar was nog niet gereed om in zijn eentje de Katbladbuurt te verkennen, vond zijn mens tenminste.
Wel, zonder GB was er niks meer aan in die Kruidentuin, dus gingen we naar de redactie terug, waar Oscar nog steeds op dezelfde plek bij de voordeur zat! Verbazingwekkend, vond mevrouw K., want de Os blijft anders nooit alleen achter!
En de Os was er nog steeds niet gerust op. Zag hij daar die GB nu weer aan komen zetten? Zal toch niet waar wezen, heh?
Hij probeerde langs K. heen te kijken.
Nee, dat was het ook niet (waar dus), want toen de haarfabriek dichterbij was gekomen, zag hij dat het Cera maar was.
Nou, hele opluchting voor Os dus, maar we vragen ons wel af waarom hij nu zo bang was voor die GB; wellicht had hij voor de komst van mevrouw K. een onaangenaam treffen met de Beer moeten doorstaan? Weer een vraag die niet beantwoord zal worden, en dat vindt K. erg frustrerend. Maar het zij zo, heh? Ja.
