Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 30 september 2013

Grof geweld niet toegestaan

Toevallig maakte onze fotograaf deze foto precies op het moment dat reporter Oscar zijn collega Cera aanviel.
Ja, u ziet het goed: Oscar deelt een tik uit aan het Meippie en heeft daarbij zijn nagels op scherp staan. (Gelukkig miste hij.)
Natuurlijk keuren wij dit niet goed; wij kunnen beslist niet toestaan dat onze haarfabrieken geweld gebruiken tegen elkaar. Alleen: toen we Oscar later op de redactie op zijn gedrag aanspraken, was hij het voorval alweer vergeten, en Cera trouwens ook. Tja...

Enge geluiden

Mevrouw K. dacht dat het veilig genoeg in de Kruidentuin was om de Boez mee te nemen. Het spitsuur was voorbij, er liepen geen grote blafbeesten en er zaten ook geen vreemde mensen op de bankjes. En omdat er ook helemaal geen prikkemannetjes in de buurt waren, ging onze jonge (nog steeds leerling-) reporter mee.
Maar ach, zelfs K. kan niet alles voorzien, heh? Nee, en de Boez was natuurlijk de eerste die de enge geluiden hoorde.


Maar kwamen die nu van links of rechts, uit het oosten of het westen?
Wel, omdat mevrouw K. nog niks hoorde, kon zij het ook niet zeggen.










Dus riepen we Oscar erbij.
Wel, de Os hoorde ook duidelijk iets, maar vond dat blijkbaar niet eng. Ja, hij spitste zijn oren ook eventjes, maar vervolgens ging hij terug naar het centrum van de Kruidentuin om daar één of ander belangrijke onderzoek voort te zetten.
De Boez bleef een tijdje met zijn voorpoten op het hek staan, want hij dacht nu toch wel zeker te weten dat het enge geluid uit het oosten kwam, al kwam de wind uit een heel andere richting.



En ja hoor, aan de overkant van de Gevaarlijke Weg kwam een veegwagentje voorbij, zo'n groen gemeentekarretje met zo'n ronde borstel aan de onderkant.
Boez moest vluchten, hij ging zich als de sode... eh, wiedeweerga verstoppen in het struikgewas.
Gelukkig kwam het karretje verder niet in de buurt van de Kruidentuin, maar toen wij de Boez weer uit de struiken hadden geroepen, wilde hij alleen nog maar snel terug naar huis, het arme ventje. Wel heeft hij later op de dag Wamy nog uit ons halletje geslagen, dus zo ontzettend zielig is hij nu ook weer niet, heh? Nee.

zondag 29 september 2013

Misverstanden en incident

Reeds diverse keren werd mevrouw K. aangesproken door mensen die meenden Tokkie Troy te hebben gezien, hoewel de vermist-posters al snel weer van de bomen werden afgehaald nadat het lot van onze oude dame ons bekend was geworden.
Wel, natuurlijk vergissen de mensen zich: zij zagen niet TT maar haar zoon Charli, die de laatste maanden behoorlijk is afgevallen en daardoor steeds meer op zijn moeder is gaan lijken. Het witte neusvlekje speelt daarbij ook een grote rol.
Charli, hier op foto, wilde niet meewerken aan een betere (frontaal)foto, maar de schuld daarvan lag vooral bij Cera.

Zij sprong namelijk steeds tussen de camera en Charli in en schold hem daarbij ook nog eens uit. Geen wonder dus dat Charli van streek raakte en weigerde naar de lens te kijken.

De Hoofdredacteur heeft Cera na dit incident op het matje geroepen en haar dringend verzocht te stoppen met haar overdreven jaloerse gedrag.

Te saaie les?

Oscar is op nascholingscursus gegaan; de les Gedegen Sporenonderzoek (GS) werd gegeven door Japekoppie MV. (MV = Meester Verkenner.)
U ziet hoe de Os hier goed zit op te letten (of dat althans probeert) terwijl docent Japekop laat zien wat er allemaal bij GS komt kijken.







Natuurlijk is het het belangrijkst om het eenmaal gevonden spoor niet uit de neus te verliezen. Dus je vooral niet laten afleiden door vliegbeestjes, heh Os?











En ben je tenslotte op de plaats van het delict (of de plek waar alle sporen samenvloeien) gearriveerd, komt het belangrijkste van alles: het analyseren van alle aanwezige geuren, het vaststellen van de leeftijd daarvan en tenslotte het beantwoorden van de vragen over het wie en waarom.

Wij hebben sterk het idee dat deze cursus iets boven Oscar's pet gaat, want hij verdween namelijk halverwege de les onder de Moerbei en dook pas op toen Japekoppie net zijn les had afgerond. Of Meester J. bereid is de les voor Oscar te herhalen, is nog maar zeer de vraag. Mevrouw K. denkt overigens dat J. wat meer humor in zijn lessen moet stoppen om daarmee de aandacht van de Os beter te kunnen vasthouden.

Gedoe op het keukendak

Na een tip van de Boez over mogelijk gesteggel op ons keukendak, ging mevrouw K. naar boven om poolshoogte te nemen. Toen zij de deur naar het platte dak had geopend, schoot bijna onmiddellijk Japekoppie langs haar heen naar binnen. Hij was een tikje chagrijnig omdat het slaapkamerraam op de knip zat en hij (te lang) had moeten wachten op K.
Maar was hij in zijn eentje op het dak geweest?



Neen, want daar zagen wij Luna ook. Zij keek ons weer allervriendelijkst aan maar we moeten daar ook aan toevoegen dat zij er voor haar leeftijd nog heel patent uitziet...
Op de vraag wat zij daar deed kregen wij natuurlijk geen antwoord, dat ging ons namelijk helemaal niks aan.







De Boez, die aanvankelijk alles vanaf ons keukenaanrecht door het mistige koepelplastic had zitten volgen, was nu eveneens naar boven gekomen (om eindelijk ook eens wat reporterswerk te gaan doen). Dat was echter teveel van het goede (of liever slechte) voor Luna. Een goed moment om maar eens op huus aan te gaan, moet zij gedacht hebben.















Toen Luna maar net de oversprong van het ene naar het andere dakje had gehaald (K. hield haar hart vast), moest Luna nodig een momentje uitrusten om haar schommelde buikje tot stilstand te laten komen.

Overigens missen wij nog steeds de prachtige taxusboom die hier altijd, zolang we ons kunnen heugen, heeft gestaan en die afgelopen zomer bruut in stukken werd gezaagd en afgevoerd. En Luna is haar prachtige schuilplek tussen de op het dakje hangende takken kwijt.


De Boez ging Luna niet achterna maar begon aan een grondig sporenonderzoek op eigen dak en dat van de buuf.












En Luna keek kritisch toe.


Of was het misschien spottend bedoeld?












Doch toen de Boez zich langzaam maar zeker in de richting van Luna bewoog, keek de dame toch maar even opzij om te controleren of de route naar haar huis wel vrij was van obstakels.











Omdat K. opeens gemekker achter zich hoorde, draaide ze zich om en zag net hoe Cera het dak opstapte. Wat zou haar missie zijn?

wordt vervolgd...

zaterdag 28 september 2013

Ruzie over de erfenis

Gisteren hebben de broers Japekoppie (onder) en Charli (in stoel) een kort maar heftig gesprek gevoerd. De ontmoeting begon goed (met een neus-begroeting), maar na het uitwisselen van enige gegevens stapte Charli met een grom op.
Wij denken nu dat Japekoppie weigert de nepeta-muizen van hun moeder (zaliger) te delen met zijn broer, alhoewel hijzelf nooit de behoefte heeft om zich met deze nepmuizen en ander speelgoed te vermaken.
Mevrouw K. heeft aangekondigd de muizen en andere roerende goederen uit de erfenis van T.T. naar het dierenasiel te brengen wanneer de twee broers niet op korte termijn tot overeenstemming kunnen komen.

Juiste spelling!

Gisteren kregen wij bezoek van een zwarte haarfabriek. Mevrouw K. kon niet goed zien om welk zwartje het hier ging, maar vermoedt dat het één van de twee (betrekkelijk) nieuwe haarfabrieken was: Apu of Inca.
Jawel, inmiddels beschikken wij over de juiste spelling van de namen van dit tweetal! Apu is een naam uit de tekensoap the Simpsons, en Inca komt van het bekende indianenvolk (Peru).
Over de naam van het enge blafbeest dat bij beide zwarte haarfabrieken in huis woont, beschikken wij niet; we hebben er namelijk niet naar gevraagd wegens "irrelevant voor het Katblad", zeg maar...

Verminkte vliegbeestjes

Wij vinden de laatste dagen regelmatig verminkte Libellen voor onze voordeur, maar het is ons niet bekend wie deze vliegbeestjes vangt en naar de redactie brengt.
Wel heeft onze Hoofdredacteur laten weten niet blij te zijn met deze - vast goed bedoelde - cadeautjes van de haarfabrieken.
Mevrouw K. hoopt dat de Libellen gezien de koude nachten met hun laatste vleugeltjes vlogen en dat ze dus sowieso niet lang meer te leven hadden, maar wij hebben daarvan nog geen wetenschappelijk bewijs kunnen vinden.

Krant plaatst foto van mevrouw Troy

Het is me wat: Mevrouw Troy staat een paar weekjes na haar dood in de krant. Blijkbaar heeft men bij het Witte Weekblad onze foto in haar archief gevonden? Want we kunnen ons namelijk niet voorstellen dat dit plaatje van onze oude dame uit ons Katblad werd gekopieerd, toch?

In elk geval staat dit artikel vol fouten, zoals wel vaker gebeurt wanneer een journalist zich niet goed verdiept in het onderwerp.
Het bericht is een typisch voorbeeld van "kort door de bocht" en bovendien is het toch langzamerhand overal bekend dat de gemeente Leiden per 2014 (in principe) niet meer met Roundup zal gaan spuiten!
Mevrouw Troy, die behalve haar aanvalletjes van Katzheimer niet veel mankeerde en 19 jaar is geworden, zou erg blij zijn geweest met het in de ban doen van het onkruidgif; zij kwam een paar jaar geleden een keer thuis met ernstige brandblaren onder haar pootjes nadat er in de Katbladbuurt overvloedig met Roundup was gespoten. Zij heeft daar wekenlang pijn door geleden...


vrijdag 27 september 2013

Stemmen!

Hiernaast (linkerkolom) kunt u stemmen op de beste reportage.
U heeft daarvoor 5 dagen. Alvast bedankt voor de moeite!

Door de ogen van Japekoppie

Wil je een zeg maar droge reportage met alleen maar feiten of zal ik er een persoonlijke noot aan toevoegen? Een soort ik-boodschap zeg maar? Oh, liever niet dus. Ja, daar heb ik mijn column voor, inderdaad. Oké. Wil ik nog wel even zeggen dat dit voor mij totaal onverwacht komt, heh? Dat ik dus niet was voorbereid op het maken van een reportage? Want je weet dat ik alleen nog maar de wat meer wetenschappelijke verkenningen doe en geen onzin meer wil onthouden zoals bijvoorbeeld wat mijn collega's onderweg uitspoken.
Wil ik ook nog even kwijt dat ik eerst niet mee wilde op deze wandeling, maar er ook geen zin in had om alleen met die Zoebel thuis te blijven, heh? Toen mijn moeder er nog was bleef ik regelmatig thuis om op haar te letten inderdaad, maar dat was mijn plicht als zoon...

Nou, zullen we dan maar?
Het begon er al mee dat Oscar zich heel snel van de Pergola liet vallen omdat hij voorop wilde lopen, maar Cera was hem net voor. Ik ben gewoon heel rustig achter K. aangelopen en nam ook nog de tijd om Charli's struikje te inspecteren. Ja, een verkenning begint namelijk al voor je eigen deur en niet pas in de Kruidentuin. Mevrouw K. begreep dat en paste haar looptempo aan aan dat van mij, al had dat niet speciaal gehoeven van mij want ik vind mijn weg toch wel.

Commentaar bij deze foto?
Wel, volgens mij heb ik dat net uitgelegd en dus doe ik dat niet opnieuw. Kom maar met het volgende plaatje.









Toen ik als laatste in de Kruidentuin aankwam, zat Cera al op een stoel te mekkeren tegen u. Oh, ik mag jij zeggen? Graag, want dat doe ik normaal gesproken ook en anders wordt dit verhaal zo geforceerd, heh?
Dit was inderdaad een persoonlijke noot, sorry. Nee, ik moet mijn draai nog even vinden maar doe mijn best.

Wel, Cera zat dus op die stoel te mekkeren tegen jou. En aan de huizenkant van de tuin zat een rare man op een bankje te mompelen tegen een blikje bier. En omdat ik niet voor maar achter hem langs wilde lopen, heb ik een andere route gekozen dan jullie, om tenslotte ook op het middenpad uit te komen. Het duurde daardoor even wat langer voordat ik weer bij de groep was, maar volgens mij heb ik verder niks gemist, toch? Ik zag trouwens Kaija nog voor haar huis op een tafeltje zitten en heb nog wat lopen snuffelen bij de Nepeta, maar heb daar verder niks bijzonders opgemerkt of meegemaakt. Ja, doe nu de volgende foto maar.

Hier zie je dus hoe ik langs de andere kant van de tuin weer bij jullie kwam.
Ik kan daarbij ook nog vertellen dat Oscar vlakbij jou tussen de laurier zat te klooien en dat Lima opeens uit het niets tevoorschijn kwam, maar ik heb daar verder niet veel aandacht aan geschonken.








Nee, ik vond het te druk bij jullie en ben doorgelopen naar een zijpaadje. Daar heb ik de beplanting geïnspecteerd en vastgesteld dat er heel veel bijen waren. Verder heb ik slechts 1 wit vlindertje gezien, maar wel veel bijzonder grote hommels. Ja, ik ben natuurlijk voorzichtig geweest bij het snuffelen en heb alle vliegbeestjes met rust gelaten.
Heb je nog meer plaatjes?





Toen ik klaar was met mijn inspectie ben ik via een ander pad weer naar de ingang van de tuin gegaan, en daar heb ik op jullie zitten wachten. Daar is deze foto van, ja.
Nee, ik kijk niet boos maar ernstig, omdat verkennen nu eenmaal een serieuze zaak is.
Gaan we nu naar die andere tuin? Nog niet?




















O ja, was ik bijna vergeten. Kaija zat daar nog steeds op die tafel en Lima was druk bezig om op zijn eigen onbeholpen wijze een plantenpot te markeren. Totaal zinloze bezigheid, maar hij is nog jong en moet dus nog veel leren. Kaija was in elk geval niet onder de indruk van hem.
Toen hij klaar was met markeren kwam Lima opeens naar mij toe.




Hij had er blijkbaar behoefte aan om mijn staart te besnuffelen en ik heb hem zijn gang maar laten gaan. Nee, prettig vond ik het niet maar het was nu ook weer niet zo vervelend dat ik er ruzie over wilde maken. Niet goed voor mijn hart, nee.
Ik was trouwens wel blij dat jij toen eindelijk kwam om aan te geven dat we teruggingen naar de Katbladstraat, want ik heb daar best lang op jullie moeten wachten.
Gaan we nu ook nog naar die Kruidentuin? Kan dat niet een volgende keer? Nee dus. Mag ik dan wel even gaan plassen? Dank u.

Ja, ik ben klaar voor het tweede deel. Kruidentuin, toch?
Oscar zat als eerste voor de Poort en gedroeg zich heel angstig. Hij zei dat hij niet naar de Hoftuin durfde te gaan omdat er allemaal leden van de partij Hof is Vol rondliepen.
Wel, ik heb daarom eerst voorzichtig om een hoekje gekeken, maar zag dat het best wel mee viel.




Ik zag die kleine meid Mickie wat rondscharrelen tussen de planten, maar haar kun je geen partijlid noemen, toch? Nog niet tenminste, nee.











Ik ben toen heel kalmpjes door de Poort gegaan en Oscar kwam achter mij aan. We schrokken trouwens wel toen de Boez opeens in volle vaart langs ons heen stormde. Hij rende in één ruk door tot waar jij ongeveer stond.
Ik ben het stukje tuin van de Kiwi gaan verkennen en heb verder niet meer zo op de Boez en Os gelet. Nee, niet zoveel kiwi's dit jaar.
Ik heb ook niet gezien wanneer nu precies Cera de tuin in kwam omdat ik aan het verkennen was, en dat is een serieuze bezigheid. Ja, dat blijf ik herhalen want het belang van mijn inspecties en verkenningen worden te vaak onderschat. Ja, ik ben te lang van stof, je hebt gelijk. Kun je niet een paar foto's overslaan dan?

Hier kwam ik net bij de vijver vandaan en zag hoe die kleine Mickie klaar zat om de Boez te bespringen. Ze zat al te trappelen maar zette niet door, en dat kwam doordat de Boez haar compleet negeerde en net deed alsof hij iets had ontdekt tussen de planten.









Helaas moest ik mij terugtrekken omdat die dikke partijleider van Hof is Vol (Myo) tevoorschijn was gekomen. Nee, ik was niet bang voor hem want ik heb hem eerst nog lange tijd in de ogen gekeken, maar op het moment dat hij opzij keek, ben ik langzaam naar de Poort terug gelopen omdat ik sowieso klaar was met mijn inspecties in deze tuin.






En tot mijn grote verbazing kwam de Boez achter mij aan. Ja, verbazing omdat hij zich meestal niet veel aantrekt van de Hofbewoners. Maar ik denk dat hij vooral was geschrokken van de plotselinge komst van het mens van Myo, misschien dat hij daarom ook als eerste in de Poort verdween.












Ik wil wel nog even kwijt dat Oscar dus geen moer heeft uitgevoerd en eigenlijk al die tijd op dat bankje is blijven liggen om de kleine meid en Myo in de gaten te houden. Noemt zich topreporter maar doet het ondertussen in zijn broek.
Moet ik ook nog zeggen dat ik niet snap dat Cera opeens de kleine heldin ging uithangen en in eerste instantie niet met ons mee terug wilde komen. Nee, dit is geen roddelen, het zijn de feiten.







Cera bleef achter en dat vond ik helemaal geen prettig idee, dus daarom heb ik even staan wachten.












En pas toen jij haar wel al drie keer had geroepen, kwam ze eindelijk aankakken.













Cera en Oscar bleven nog wat dollen in de Katbladstraat, maar mijn innerlijke klok gaf aan dat het jouw tijd was voor je glaasje wijn en mijn tijd voor een fliebertje kaas of iets dergelijks. En daarom liep ik dus met stevige pas terug naar de redactie.








Deze foto had niet meer gehoeven want voegt niks toe aan mijn verhaal, behalve dan dat ik nog even wat ben gaan drinken voordat jij en ik naar binnen gingen.

En nu? Moeten de mensen nu gaan kiezen tussen ons, wie de beste reportage heeft gemaakt? Doe je zelf niet mee dan?
Gaat dat kiezen anoniem?
Nou, het zal mij benieuwen...



donderdag 26 september 2013

Door de ogen van Oscar

Ik lag net op de Pergola een klein dutje te doen toen mevrouw K. voorstelde om met zijn allen een ronde te gaan maken. Natuurlijk was ik in een mum beneden, want een stukje lopen met K. vind ik het mooiste wat er is. En dat de anderen ook meegingen vond ik geen probleem, al had ik liever gehad dat de Boez erbij was geweest. Maar goed, die had blijkbaar andere dingen te doen, heh? Daarom.





Ik was net de laurierboompjes aan het inspecteren toen Lima opeens tussen de struiken vandaan kwam. Ja sorry, dat was dus in de Kruidentuin. Lima is mijn oud-huisgenoot, en ik vind het altijd weer leuk om hem te zien.









Hij begon te roepen dat ik moest komen maar ik wilde eerst graag nog mijn inspectie afronden. Ik bedoel, het kan toch niet zo zijn dat ik mijn werk moet onderbreken omdat Lima staat te schreeuwen, heh? Vandaar dus.









Hij vond het trouwens helemaal niet erg om even te moeten wachten, want hij kreeg eerst een flinke aaibeurt van mevrouw K. en ging zich daarna op zijn gemak liggen wassen.










Voordat ik van de ring af sprong om Lima te begroeten, keek ik nog een moment naar Japekoppie. Die zat namelijk achter een bij aan en dat leek mij niet zo verstandig. Maar goed, hij is oud en wijs genoeg dus moet zelf maar uitmaken wat hij wel en niet doet; ik heb me er in elk geval niet mee bemoeid.







De begroeting tussen Lima en mij was zoals altijd weer erg hartelijk. Ik ben ook niet uit mijn oude huis weg gegaan vanwege hem maar om een andere reden. Dat u dat maar goed begrijpt dus. Nee, Lima is een goeie gozer en ik zie hem graag; hij is en blijft een soort broer voor me.







Het spijt me dat ik verder niet zoveel kan vertellen over wat Cera allemaal heeft uitgevoerd in de tuin, want ik heb haar namelijk nauwelijks gezien. Dat komt omdat ik het bijzonder druk had met het inspecteren van de kruidenvakken en het testen van de bakjes water die K. daar in de aarde heeft gezet.
Eigenlijk heb ik helemaal niets meer gezien tot het moment waarop K. riep dat we moesten vertrekken.



O ja, ik heb nog wel Kaija zien zitten voor haar huis. Ze heeft me een hele tijd zitten bespieden maar verder kan ik niks zinnigs over haar zeggen.












Wel, ik ben vlak achter K. aan gelopen naar de Hoftuin toe, maar eenmaal bij de Poort had ik eigenlijk niet zo'n zin om verder met haar mee te gaan die tuin in.









Ik zag daar namelijk dat jonge dametje rondscharrelen en had daarbij het gevoel dat haar huisgenoot er ook wel ergens verstopt zou zitten. En inderdaad, ik heb in het recente verleden een paar nare ervaringen gehad met die gast van Hof is Vol en wil hem dus liever ontwijken.








Eigenlijk is het tenslotte zo gegaan dat Japekop me heeft overgehaald toch mee de Hoftuin in te gaan, maar erg ver ben ik niet gekomen.












Die kleine meid zat ergens te wroeten in de tuin en daar wilde ik dus niet naar toe. Maar verderop, en dat was nog het allerergste, zat die dikke Myo, u weet wel. En ik weet zeker dat hij mij zou aanvallen als ik te dicht in zijn buurt zou komen.









Op een gegeven moment zag ik dat de Boez ook die dikke in de gaten had gekregen. Als ik me goed herinner was Japekoppie toen al heel langzaam aan de terugweg bezig, al was hij best nog een tijd blijven zitten en had hij daarbij ook lang naar Myo zitten staren tot die omkeek omdat de Boez daar vlakbij hem tussen de planten zat te zooien.
Ja, in vrij korte tijd gebeurde er best wel veel maar ik zat tenminste goed en betrekkelijk veilig.












Vanaf de plek waar ik zat kon ik tenminste Myo goed zien, en als die in beweging zou komen en mijn richting uit, was ik heel snel door de Poort weer terug in de Katbladstraat.











Ziet u wat ik bedoel? Dat ik daar goed zat?













Ja, het kan best zijn dat Cera voor me langs liep, maar dan heb ik haar niet gezien omdat ik die dikke in de gaten moest houden. En natuurlijk ook op de Boez letten, maar dat spreekt voor zich.










Toen was er opeens een hoop gedoe, en dat kwam doordat het mens van M. en die kleine meid met allerlei dingen ging lopen sjouwen. Natuurlijk schoot de Boez als eerste door de Poort, maar Japekop stond daar te wachten tot mevrouw K. met hem mee zou gaan.
En die stond dus nog even te dralen omdat Cera opeens helemaal geen haast meer had.
Ja, ik weet nog dat ik Japekop voorbij liep in de Poort en dat Cera toe nog moest komen.














Ik heb gezien dat Lima voor mijn oude huis zat, maar ik was zo blij dat we allemaal heelhuids uit die tuin waren gekomen dat ik besloot om Cera te gaan plagen. Ook omdat ze op het laatst net had gedaan alsof ze niet bang was, terwijl ze het kort daarvoor nog in haar broek had gedaan voor die dikke.
En ja, omdat ze een makkelijk slachtoffer is...






Het is mogelijk dat ik mijn jacht op Cera een beetje heb overdreven, want ze ging namelijk gillen. Ik ben haar gevolgd over banken en tafels heen en heb haar een paar keer kleine tikjes op haar achterste gegeven, maar heb haar vast geen pijn gedaan. Of zegt zij van wel?

Nee, dit was het. Sorry dat ik niet zo gek veel te vertellen heb, maar dat komt doordat ik van te voren niet wist dat ik een echte reportage moest maken en ik daarom meer aandacht heb besteed aan inspecties. Ja, dat geldt inderdaad alleen voor de Kruidentuin, voor mijn gedrag in de Hoftuin heb ik geen excuus, ik was gewoon te bang om ergens anders op te letten dan op die dikke met zijn vriendinnetje. Ja, nu hou ik mijn mond wel weer.