Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 31 januari 2013

Een schokkende ontdekking

Er is iets heel verontrustends gebeurd in de Kruidentuin. Iets schokkends zeg maar.
De Boez (foto) staat er verstijfd van schrik naar te kijken.
Mevrouw K. had op dat moment nog niet door wat er aan de hand was; zij lette meer op de reporters dan op haar omgeving, maar dat is haar opdracht ook.
Laten we snel verder gaan.






Hier zien wij Cera stomverbaasd naar de plek des onheils kijken. En nog had K. op dat moment dus helemaal niks door.
Maar toen K. beter keek (waar kwamen al die takjes op de grond vandaan?), zag zij opeens teveel licht. Er klopte iets niet. Nee, er ontbrak iets wat er eerder wel was geweest.
We volgden de blik van de twee haarfabrieken. Kijkt u mee?






Het was Kaija's boom! De hele onderkant is verdwenen; de takken zijn afgehakt en verworden tot rare stompjes! De mooie, groene afscheiding tussen tuin en pad is gemold en er gaapt een raar, bloot gat!

















Zo zag de boom er vorige week nog uit.
Een boom om je onder te verschuilen en om in te klimmen en je bovenin te verstoppen! Kaija's boom!!!
De ultieme uitdaging voor elke passerende haarfabriek!!! Een belangrijke boom bij het vestigen van nieuwe (klim-)records!

Diep geschokt zijn wij! Wat was dit nu weer voor idiote actie? Had de gemeente afdeling Groen dit gedaan?













Oscar kon het niet verder aanzien en had zich van de boom afgekeerd.
Ja, u ziet het goed, er lag nog een rest sneeuw want deze reportage werd afgelopen maandag gemaakt.
Maar de schok was zo groot dat we er nog steeds diep van onder de indruk van zijn.















De Boez was na de ontdekking van de kaalslag direct weer teruggekeerd naar de redactie (en ook wel een beetje omdat er een zwaar vrachtwielhuis in aantocht was en behoorlijk veel herrie maakte).
Cera liep bedrukt nog een rondje over de paaltjes, en daarna verliet ook zij de tuin.
Oscar had geen aanmoediging nodig, hij liep timide achter de anderen aan.
Wij zijn allemaal nog steeds aan het bijkomen van de schrik.
Arme, arme Kaija....

woensdag 30 januari 2013

Help verdere bijensterfte te voorkomen!


Deze (onderstaande) link kregen wij van diverse mensen toegestuurd. Niet onze gewoonte om dit soort berichten in het Katblad te zetten, maar vanwege de importantie en spoed doen we het deze keer wel!

Geplaatst: 29 januari 2013
In alle stilte sterven er miljarden bijen, waardoor onze gewassen en voedsel in gevaar komen. Binnen 24 uur kan de Europese Unie de meest giftige pesticiden in de ban doen en de weg vrijmaken voor een wereldwijd verbod dat de bijen voor uitsterven behoedt.

LEES VERDER EN TEKEN OOK!
http://www.avaaz.org/nl/hours_to_save_the_bees/?bzuwobb&v=21444


"Vriendjespolitiek"

Een beetje oud nieuws (van afgelopen maandag), maar toch belangrijk genoeg om alsnog te publiceren. Want wat was namelijk het geval?
Wel, wij waren voor een korte inspectie naar de Hoftuin gegaan met onze jongste drie reporters (Boez, Cera en Oscar), maar hadden niet gerekend op de aanwezigheid van Harremans. En dit fanatieke lid van de partij Hof is Vol nam onmiddellijk Cera op de korrel met uiteraard de bedoeling om haar "uit te zetten", en dat het liefst met veel misbaar en niet bepaald geweldloos, zeg maar. Nee, anders is er namelijk niks aan, heh? U ziet Harry op bijgaande foto nogal gemeen (volgens K.) zitten loeren naar Cera.

Zij zat namelijk niet zo ver van Harry vandaan, dus dat bood fantastische mogelijkheden!
Wij denken overigens dat Cera deze keer al heel snel door had dat er een Hof-lid op de loer lag en snode plannen had (zij is immers hoog-sensitief), anders was ze niet direct na het betreden van de tuin op de stoel gesprongen en ineen gedoken, in plaats van gezellig mee te lopen met de twee andere reporters.





Harry zat duidelijk het perfecte moment af te wachten, en dat was natuurlijk het ogenblik dat Cera overeind zou komen om van de stoel te springen.

Cera wachtte op haar beurt uiteraard op het juiste moment om te vluchten en deed alsof er helemaal niets aan de hand was... (maar wij wisten wel beter, en u vast ook, heh? Ja.)













Dus toen Harremans heel even werd afgeleid omdat de Boez en Oscar vlak achter hem langs liepen (of dit een bewuste afleidingsmanoeuvre van onze jongens was weten wij niet zeker maar het zou zomaar kunnen - toeval bestaat niet, toch?), kwam Cera razendsnel overeind en verdween in de Poort naar de Katbladstraat.
Har kwam ondertussen ook snel van zijn plek maar was net iets te laat, bovendien dacht de fotograaf mevrouw K. te horen blazen maar dat kan ook verbeelding zijn geweest.
In elk geval was Cera nu veilig, en daar ging het om.

Harry had dus het nakijken (foto) en moest het doen met het uitgebreid besnuffelen van de stoel waarop Cera zojuist nog had gezeten.
K. stond stiekem in haar vuistje te lachen, dat spreekt voor zich.










Oscar was onderwijl teruggekomen naar de Poort om ervoor te zorgen dat Harry niet alsnog achter Cera aan zou gaan.












En Harry had dat heus wel door; voor hem zat er niets anders op dan (met behoorlijk de pest in - zie foto) af te druipen in de richting van zijn huis.

Wel, omdat K. het erg sneu vond voor Cera dat zij weer eens "uitgezet" was, besloot ze met haar twee andere reporters de tuin te verlaten om met de complete groep elders naar nieuws te gaan zoeken. Maar de Boez ontbrak nog, waar zat die verdorie nou weer? K. liep terug de tuin in en vond hem al snel.



De B. was op weg naar het kattenluik van Myo en Mickie. Wat hij daar wilde gaan doen weten wij niet, maar toen K. hem vroeg mee te gaan naar de Kruidentuin, keerde hij om en liep braaf mee. En dat is eigenlijk het meest bijzondere, en zeer verbazingwekkend nieuws.

Regen....

Hier een zeer korte impressie van de dag van gisteren. Onze haarfabrieken ondernamen namelijk helemaal niks en mevrouw K. kwam niet verder dan het maken van een halve minuut film en het lezen van wat kranten en tijdschriften. Ach, soms heb je van die dagen, heh?

maandag 28 januari 2013

Haarfabrieken vermoorden helaas nuttige spinnen

Mevrouw Katblad was net te laat met het maken van deze foto, want een fractie van een seconde eerder zat er een grote, donkere spin op de vacht van de Boez, net iets onder zijn kin. Zelf had hij niets in de gaten want hij was diep in slaap.

De spin verdween dus razendsnel op het moment dat K. de camera op hem (en de B) richtte, en we hebben verder niet gezocht naar het beestje omdat we de B rustig verder wilden laten dromen.

Wel is K. even gaan kijken op internet wat voor spin het hier betrof, want de laatste tijd zien wij wel meer van dit soort griezeltjes door ons huis scheuren.

Het bleek dus een gewone huisspin te wezen.
Natuurlijk wilde K. ook wel wat meer weten over deze indringers, o.a. wat ze nu precies eten. Uiteraard zijn dat allerlei soorten insecten, maar hebben wij die dan in ons huis in deze tijd van het jaar?
Wel, een paar jaar geleden kocht K. op de markt een zakje gepelde walnoten, en zij borg dat op in een keukenlade. Vervolgens werd het zakje min of meer vergeten, maar een paar weken later hadden wij opeens erg veel motten in de keuken! Bij het leeghalen van de lade kwamen we erachter dat deze mot afkomstig was uit het zakje walnoten; vele larven lagen op diverse plekken in de la te kronkelen en u kunt zich misschien wel voorstellen dat K. dat alles behalve leuk vond. Getver, ja. Na het volledig reinigen van de la en het weggooien van reeds geopende verpakkingen (rijst, meel e.d.), hebben wij de la nog een aantal keren moeten schoonmaken en heeft het nog zeker een dik jaar geduurd voordat we eindelijk "mottenvrij" waren!
Maar laatst zagen wij helaas wederom twee van die motjes in de keuken vliegen.....
Het gaat hier dus om een meelmot, die ook blijkbaar erg van walnoten houdt. Wel, als het zo is dat deze huisspinnen ook motjes eten, zijn ze natuurlijk erg welkom in ons huis! Alleen denken onze haarfabrieken daar anders over, want we zien hen vaak op deze beestjes jagen en wij treffen regelmatig in de huiskamer vermoorde huisspinnen aan (laatst nog twee in het tentje - de speelhut dus - van de Boez). Tja, hoe lossen we dat nou weer op, heh?

Vette pech voor de Wams

Gisteren trokken er lange tijd vette regenbuien over het land, dat zal niemand zijn ontgaan.
Het was dus ordinair blafbeestenweer en derhalve verwachtten wij geen haarfabrieken op straat. Maar Wamy is blijkbaar van een ander soort. We zagen hem regelmatig langs de redactie lopen en af en toe stopte hij even om te schuilen bij de Schuilhut (hoe kan het ook anders) of onder een plantentafel.





Toen de Wams ontdekte dat wij hem in de smiezen hielden, stapte hij definitief op. Hij had geen enkele poging gedaan om de redactie binnen te dringen, maar wij hoorden van onze buuf dat hij wel een paar keer voor het  luikje van de buurhaarfabrieken heeft gestaan, doch dat was gesloten wegens angst voor natte poten. Tja, dat heb je met zulk blafweer, heh? Vette pech, Wams!

zondag 27 januari 2013

Katzheimer en de laatste klit

Het is ons eindelijk gelukt de laatste grote klit uit de vacht van de aan Katzheimer lijdende Tokkie Troy te verwijderen.
Mevrouw K. verklaarde het volgende.
"Ik was net klaar met douchen toen ik TT in de badkamer achter haar eigen staart aan zag jagen. Dit deed ze vroeger toen ze nog heel klein en jong was ook, maar ik had haar dat al minstens 17 jaar niet meer zien doen dus was hooglijk verbaasd over haar gedrag, vooral gezien haar leeftijd. Maar dat terzijde. TT was zichtbaar erg vermoeid geraakt door het alsmaar in cirkeltjes draaien en stond na afloop te wankelen op haar pootjes. Ze was niet eens meer in staat om de douchebak in te klimmen om (zoals gebruikelijk) wat van het achtergebleven water te gaan lebberen, dus dacht ik: dit is een uitgelezen moment om in te grijpen en haar te "behandelen". Ik heb toen een nagelschaartje gepakt, TT op het toiletdeksel gezet, en toen zij niet protesteerde (waarschijnlijk vanwege haar nog voortdurende duizeligheid), heb ik snel met vaste hand de klit beetgepakt en keurig vlak boven de huid afgeknipt. Tijdens deze actie keek TT me zeer appelig en wazig aan; zij besefte niet wat er gaande was en dat was maar goed ook, want zo kwam het niet in haar op te bijten of van zich af te slaan. TT houdt nu eenmaal niet van ongewenste intimiteiten, nee."

TT kreeg opeens afgelopen najaar last van vachtproblemen, en dat uitte zich door de vorming van vervilte klitten van dood haar, elk van een paar centimeter hoog en breed, boven haar staart en in haar flanken.  De regelmatige kambeurten (die zij onder groot protest heel af en toe maar nauwelijks toestond) brachten geen verbetering. Mevrouw K.: "Ik had al een paar van die klitten weten weg te knippen, maar die laatste lukte maar steeds niet. Ik was al van plan om die rottige, laatste klit dan maar door een vachtdeskundige te laten verwijderen, desnoods onder verdoving, maar dat is nu dus gelukkig niet meer nodig."

Wel, na de snelle vachtknipactie verdween TT naar de huiskamer om op de sofa bij te komen van haar staartjacht. Of zij heeft beseft dat zij op het toiletdeksel werd geknipt? Wij weten het niet maar vermoeden van niet. Maar opvallend was wel dat zij zich daarna opeens minder knorrig gedroeg en zich makkelijker liet aaien en knuffelen, en daar zelfs ook nog van leek te genieten.
Vanmiddag was TT eindelijk weer de oude. Zij wist zich namelijk niet te beheersen toen een bezoeker van de redactie haar vriendelijk achter de oren wilde kriebelen, ze sloeg meedogenloos toe. De schade viel gelukkig mee en wij hoefden de verbanddoos dus niet tevoorschijn te halen.
Helaas zullen wij TT toch binnenkort per Katmobiel moeten vervoeren naar de dierenarts voor het knippen van haar nageltjes. Want dat is een vak apart bij zo'n eh... temperamentvolle bejaarde. Het zij zo, heh? Ja.

Elkaar goed begrijpen....

Cera:
Mevrouw Katblad, kunt u iets voor mij doen?
Ik heb namelijk even genoeg van het dutten op uw dekbed, wilde net naar buiten gaan maar heb gezien dat het daar buitensporig nat is. Dus heb ik inderdaad besloten om binnen te blijven.
Maar dan zou ik wel graag even mijn voerbakje controleren en wellicht het toilet bezoeken en dat kan dus helaas momenteel niet. Nee, ik durf zelfs de drempel niet over en daarom zit ik hier te wachten totdat u mij heeft geholpen. Waarmee en hoezo?

Wel, de Boez zit daar binnen klaar om mij weer eens te gaan pesten. Jawel, hij heeft zich verstopt om me aan te vallen zodra ik voorbij kom, en daar heb ik momenteel helemaal geen trek in.
Het kan best zijn dat u denkt dat het allemaal wel zal meevallen, maar u weet heel goed dat dat niet zo is, en dat ik u niet voor niets vraag mij te helpen.
Wel, u zou met snoepies kunnen gaan gooien om hem af te leiden of hem bijvoorbeeld even kunnen opsluiten in uw toilet. U kiest om psychologische redenen voor het eerste? Krijg ik er dan ook een paar? En hoef ik er dan niet achteraan te rennen zoals hij? Dan hebben we dat bij deze afgesproken, heh? Ja, ik wacht nog even hier totdat u met het gooien begonnen bent. Fijn dat u meewerkt, mevrouw K., en dat we elkaar zo goed begrijpen...

Slimme dief versus grote kanjer

Gisteren (tijdens een zware sneeuwbui) heeft Wamy diverse keren geprobeerd de redactie binnen te dringen. Doch op de momenten dat hij in de deuropening (kamer) gespot werd door mevrouw Katblad en zij vervolgens hard in haar handen klapte, vluchtte hij onverrichter zake razendsnel weer naar buiten. Dit geschiedde dus een keer of vier (in een kwartiertje tijd).
Wamy geeft echter niet zo snel op. Hij zocht een geschikte plek van waar hij K. in de gaten kon houden en wachtte geduldig af tot zij een keer naar het toilet ging of zo verdiept was in haar bezigheden dat hij een volgende, meer succesvolle poging zou kunnen wagen. In het verleden slaagde hij al vaker in het stelen van brokjes door het toepassen van deze tactiek; hij weet door zijn lange, geduldige gedragsstudies precies wanneer K. niet goed meer oplet of hem vergeten is, of/en haar aandacht ergens anders op gericht heeft (koffie zetten, aardappeltjes schillen - om maar wat te noemen, foto's uitzoeken etc.), komt op zo'n moment zonder het luik te laten klepperen binnen en duikt met zijn snuit in het dichtstbijzijnde voerbakje om heel stilletjes en snel zijn slag te slaan.
Maar op deze dag zat het hem allemaal niet bepaald mee....
Want?

Wel, Oscar lag op de stoel naast K. te dutten en was het handengeklap en de onrust die ontstond door Wamy's pogingen tot diefstal opeens helemaal zat geworden. Hij kwam derhalve van zijn stoel af en ging buiten (voor onze ingang zeg maar) in de sneeuw zitten om er zo zeker van te zijn dat Wams ons huis niet meer kon binnendringen zonder tenminste enige beschadigingen op te lopen. Wamy had echter nog steeds veel geduld en bleef zitten wachten tot Os weer zou opdonderen, maar Oscar is ook niet achterlijk, heh? Nee. Want ja, ons kent ons.


Nee, Os bleef zitten totdat de Wams het wel moest opgeven wegens het gevaar van kou op de blaas of iets vergelijkbaars. We schatten dat Ć©Ć©n en ander zo'n 10 tot 15 minuten in beslag nam, en Os werd gedurende die tijd alsmaar witter en natter.
Zelfs toen Wamy was vertrokken en zich al op flinke afstand van de redactie bevond, bleef Os voor de zekerheid nog steeds de wacht houden. Toen hij uiteindelijk weer naar binnen kwam, hadden wij een flink aantal velletjes keukenpapier nodig om hem droog te wrijven. Gelukkig geniet Os altijd met volle teugen van het soigneren van zijn vacht; soms denkt K. dat hij zich daarom zo vaak (met opzet dus) nat laat sneeuwen of regenen. Pavlov, heh? Ja.
Maar stoer is ie dus wel, onze Os, en al woont hij pas anderhalf jaar bij ons, hij verdedigt ons huis met meer inzet en overtuiging dan onze andere haarfabrieken. Ja, Os is op meer dan Ć©Ć©n front een kanjer!

zaterdag 26 januari 2013

Het gevaar van ijswandelen!

Voor wie het nog niet weet: 
Vooral met het intreden van de dooi ligt het gevaar van verdrinking van haarfabrieken weer op de loer!
Heel veel katten vinden het leuk om over bevroren grachten en sloten te lopen. Ze zien de wakken (onder de sneeuwlaag) niet en weten bovendien al helemaal niet dat het ijs steeds minder betrouwbaar wordt. Eenmaal in het ijskoude water zijn ze reddeloos verloren!
Meer info:

http://www.katuitdegracht.nl/oorzaken/ijswandelen


Boez te lang tegen de kachel aan gelegen?


Oscar bijna getroffen

Net toen Oscar door ons kattenluik naar binnen wilde komen werd hij bruut aangevallen door een stuk bevroren sneeuw. Dit klinkt inderdaad raar en zelfs bijna als onmogelijk, maar het is toch echt een waar gebeurd verhaal.
Wat was het geval?
Wel, de sneeuw op de vensterbanken van onze bovenverdieping, eerst nog stevig vastgevroren, komt nu de temperatuur stijgt en door de invloed van de middagzon langzaam maar zeker los. En daar de vensterbanken iets schuin aflopen (zoals dat hoort), glijden er, gestuurd door de zwaartekracht, flinke plakken naar beneden, en dan bij voorkeur natuurlijk vlak boven onze voordeur.
Gelukkig miste het stuk ijs-sneeuw Oscar's tere lijfje, maar het scheelde maar een haar of Os was knock out gegaan; er zaten zelfs kleine stukjes ijs op zijn rug.
Oscar weigerde vervolgens het luikje te gebruiken en verzocht mevrouw Katblad voor hem een raam te openen. Doch in plaats daarvan heeft K. de voordeur wijd open gezet en zo kon Oscar (met flinke aanloop voor het geval) veilig binnen komen.
Vervolgens is hij direct naar boven gegaan om op het logeerbed bij te komen van de schrik.

vrijdag 25 januari 2013

Ordinaire vink

Toen mevrouw Katblad terug kwam van de buurtsuper zag zij de Boez op de bovenverdieping achter het raam. Hij had vanaf die plaats een mooi uitzicht, namelijk op de boom waarin enkele koolmeesjes aan het stoeien waren.
Inderdaad, vandaar dus die rare bekkentrekkerij van de Boez en hij zal daarbij ook wel hebben zitten mekken.
Helaas zijn de meesjes op deze foto niet zichtbaar, maar K. was natuurlijk niet voor Ć©Ć©n gat te vangen.



VoilĆ”, Ć©Ć©n van de mezen.
Maar helaas kwam K. te dicht bij de boom en de meesjes vlogen weg. De camera volgde hen.











Nu zaten ze aan de overkant en hipten daar vrolijk heen en weer.
Had de Boez ze ook nog in de smiezen? We keken weer naar het raam, maar daar zat hij niet meer.










Nee, onze schattebout zat nu beneden, voor het luikje. Het zicht moet niet al te helder zijn geweest, want het volgende moment nam hij een duik naar buiten.
Tja, en toen gingen de meesjes er dus vandoor, heh?

De Boez stond nog even verbaasd om zich heen te kijken en wierp zich toen maar op Oscar, die toevallig net terugkwam uit de Kruidentuin.

Maar waren echt alle vogeltjes opeens weg?
Nee, er zat er nog Ć©Ć©n heel stilletjes op een tak van de boom aan de overkant. Minder bang zo te zien, en wat groter dan de meesjes. K. wist niet zo gauw tot welke soort dit vliegbeestje behoorde.







Hij zat in de zon en daardoor konden wij niet goed de kleuren zien. Bovendien dook hij steeds achter een dikke tak weg zodat we hem niet goed op de foto kregen.
Elke vogelliefhebber zou dit vliegbeestje natuurlijk gelijk hebben herkend, want het staat bovenaan de lijst, dat wil zeggen dat dit vogeltje in onze buurt tijdens de vogelteldag (afgelopen weekend) het vaakst werd gesignaleerd.





Maar K. moest eerst plaatjes op internet bekijken voordat ze erachter kwam dat dit dus gewoon een ordinair Vinkie is! Maar wel een heel mooie dan, heh?

donderdag 24 januari 2013

Gratis af te halen

Dit kleine monstertje heeft een dag lang uit pure verveling (hoewel speeltjes zat dus, heh?!) de redactie op stelten gezet. Hij begon met het aanhoudend treiteren en uitdagen van Cera en Oscar, sloeg onderwijl veelvuldig met veel kracht en overgave zijn nageltjes in onze enige fatsoenlijke stoel, vrat van onze tulpen, moest daarvan bijna onmiddellijk flink braken (wat hij uiteraard op verschillende plekken deed w.o. uiteraard het vloerkleed), vernielde uit pure stoutigheid de wijzers van een design-klok door erin te bijten en eraan te trekken en rukken, rende toen hij daarvoor op zijn falie kreeg even snel naar buiten om een vogeltje (hoog in de boom gezeten) te pesten en klom tot halverwege maar gaf het toen op, zat de oude mevrouw Troy op de trap achterna zodat zij bijkans naar beneden stortte maar in elk geval geheel overstuur raakte, maakte Japekoppie van streek toen deze net even rustig op de bak zat voor zijn grote boodschap door zich er tegenaan te bemoeien (meehelpen graven) en te dreigen erbij te komen zitten, tikte een schaal met noten van de tafel en verspreidde ze als knikkers door de kamer (vooral de hazelnoten rollen zo leuk), en dan zijn we vast nog wel wat stoute streken vergeten te noemen.
De Hoofdredacteur was al bezig met het zetten van een advertentie op Marktplaats (gratis af te halen), maar K. kon nog net op tijd de internetverbinding verbreken en voor afleiding zorgen middels het inschenken van een straffe borrel.
De dooi kan ons niet snel genoeg beginnen. Weg met die kou en die sneeuw zodat de Boez zijn vertier weer elders (= buiten) kan zoeken.
Allemaal op Ć©Ć©n dag dus! Tsjongejonge....

Schaduw in de Hoftuin

Natuurlijk ging Cera weer niet mee naar de Hoftuin, bang als ze is voor de jongens van de partij "Hof is Vol". Voor degenen die het nog niet wisten: we hebben het hier over Myo, Panda en Harremans, wier ideaal het is hun grondgebied vrij te houden van zogenaamde illegalen en vreemdelingen. Zij schuwen daarbij het gebruik van bruut geweld niet en kiezen vaak Cera uit als hun slachtoffer omdat ze weten dat zij niet durft terug te slaan, doodsbang voor de jongens is en in paniek (gillend) op de vlucht slaat. Dat vinden zij dus leuk, maar dat terzijde.
Oscar bleef nog even midden op de put op Cera wachten (hij had al gezien dat er geen Hofbewoners buiten waren), maar Cera bleef in de Poort zitten want wilde het risico blijkbaar niet nemen; de laatste keer dat zij door Harry werd gegrepen heeft ze nogal wat kleine beschadigingen opgelopen in haar mooie vacht en zoiets vergeet je niet zo gauw, vooral niet als je model bent.


Wel, onze twee jongste reporters liepen hun verkenningsrondje dus maar weer eens zonder Cera. Hoewel, een echt rondje was het niet; uiteraard was er bar weinig te ruiken of te zien door de dikke laag sneeuw, maar bovendien was het in de Hoftuin erg koud. Jawel, de zon scheen wel, maar nog niet in deze tuin; volgens horen zeggen duurt het nog wel een paar weken voor de warme stralen boven de daken van de omringende huizen uit komen. Ooit hoorden wij overigens van een plan om spiegels op de dakkapellen van de Hofhuizen te monteren om zodoende wat meer licht in het Hof te krijgen, maar daar is nog niets van gekomen.

Ah, Cera kwam toch nog naar ons toe. Erg moedig van haar want je weet maar nooit en dat heeft ze al te vaak ervaren. Nou is het natuurlijk ook niet bepaald gezellig voor haar om in die donkere Poort achter te blijven, en ze bleef heel verstandig zo ver mogelijk van het huis van de haarfabrieken van Hof is Vol vandaan.







Mevrouw Katblad wilde graag even in Iwan's straat kijken en de jongens volgden haar. Doch halverwege de (westelijke) Poort bleven ze staan. Nee, K. wist niet waarom, hoorde en zag zelf niks bijzonders, maar als onze reporters ergens stil blijven staan en niet verder willen hebben ze daar doorgaans een heel goede reden voor.
En ja hoor, even later kwam een postbode voorbij, en die zijn per definitie erg eng en gevaarlijk. Pffffff.













De Boez rommelde nog wat in de sneeuw, en deed dat vlak voor de voordeur van Harremans en Panda.
Niet dat die twee voor het raam zaten, maar mochten ze toevallig toch ergens naar buiten hebben zitten kijken, hadden ze vast wel erg de pest in omdat Boez zo vlak bij hun raam in hun sneeuw zat te wroeten.







Oscar had het eigenlijk al gauw gezien, daar in die Hoftuin. We hebben zo de indruk dat onze haarfabrieken niet kunnen wachten tot het weer gaat dooien, want dan komen de planten tenminste weer tevoorschijn en valt er ook weer meer te ruiken en besnuffelen. En, eerlijk gezegd is mevrouw K. die sneeuw ook wel een beetje zat geworden omdat er geen plantjes meer te bekijken zijn.... Vlak voor de sneeuwval fotografeerde zij hier nota bene de nog maar net ontloken bloemetjes van de sneeuwklokjes!


Cera begon lol te krijgen in het verkennen van de tuin. Ze voelde zich inmiddels veilig genoeg om zich vrij in de anders voor haar zo gevaarlijke tuin te kunnen bewegen, en had een prachtige kerstboom gevonden met heel veel takjes om te besnuffelen.









Wel, een fraaie foto is dit niet maar het is wel de laatste van deze reportage omdat de Boez zijn natte snotneus tegen de lens drukte om duidelijk te maken dat het hoog tijd was om de warmte weer op te zoeken.
We hopen nu dat we de lens weer snel en goed schoon kunnen krijgen want haarfabriekensnot is namelijk erg kleverig en hardnekkig, vooral op brillenglazen en cameralenzen..... Maar misschien wist u dat al?

woensdag 23 januari 2013

Barre tochten door de sneeuw

Ja ja, buurhaarfabriek Charli is een stoere vent. Vertrekt van huis en als hij een poos later weer thuis komt doet hij net alsof hij ellenlange, barre tochten achter de rug heeft. Maar ondertussen gaat hij dus meestal gewoon bij zijn moeder (mevrouw Troy) op bezoek, die woont namelijk vlak naast hem en dat is nog geen tien meter door de sneeuw. En zijn stoere verkenningstochten bestaan vooral uit het stiekem rondjes lopen in onze slaapkamer en het op stang jagen van zijn broer (Japekoppie dus).
We zien of horen Charli bijna nooit binnenkomen, maar op de Ć©Ć©n of andere manier verloopt zijn vertrek minder geruisloos en bovendien blijft hij altijd een poosje voor ons luik zitten voordat hij genoeg moed heeft verzameld om aan zijn tien meter terug naar huis te beginnen. Pas als mevrouw Katblad hem een zetje tegen z'n achterste heeft gegeven, stapt ie eindelijk eens naar buiten. En zijn mens maar denken dat hij spannende avonturen beleeft! Bij z'n moeder op bezoek, haha!

Uitsloverij

Gelukkig brak de zon gistermiddag door, en toen we ook nog zagen dat de stoere Snoes zomaar alleen op stap ging (zie foto) vond mevrouw Katblad het tijd worden om met haar reporters naar buiten te gaan voor een nieuwe sneeuwreportage.
K. wilde natuurlijk in de eerste plaats vooral weten waar Snoes zo haastig naar toe ging, maar die had vast iets belangrijks te doen waarbij ze geen pottenkijkers kon gebruiken, want twee tellen later al konden wij haar nergens meer vinden.

Cera ging deze keer voorop en gaf aan dat ze naar de Kruidentuin wilde. Nu is dat niet zo vreemd want onze kleine wandelingen beginnen meestal in de Kruidentuin, maar midden op straat lopen doen wij alleen als het niet anders kan. Gelukkig was er niet veel verkeer, want in de Katbladstraat wordt nooit gestrooid dus ligt daar nog een flinke laag bevroren, harde sneeuw waarover het niet zo makkelijk sturen is. Inderdaad lekker rustig.
Ja Cera, we komen achter je aan!











Boez was in een jolige bui en niet van plan om serieus verkennerswerk te doen of op zoek te gaan naar bruikbaar nieuws. Hij zat (na een hele ochtend liggen dutten op bed) boordevol energie en had onderweg Oscar al een paar keer lastig gevallen door bovenop hem, of over hem heen te springen. Vlak voor het nemen van deze foto heeft Boez net een rake mep van Os gekregen en loopt hij beduusd bij zijn vriend vandaan. Die beduusdheid zou natuurlijk snel weer verdwijnen, dus K. hield haar camera voortdurend in de aanslag om maar vooral de volgende rare bokkensprongen van de Boez niet te missen.

Jawel, daar had je het al. Boez had Cera in het oog gekregen en kon het niet laten om ons modelletje te verrassen met een brute aanval.
Nu moeten we erbij zeggen dat Cera soms ook dergelijke stoeipartijtjes uitlokt door op haar zij te rollen en daarbij een speciaal soort mauw voort te brengen ("pak me dan als je kan"), maar nu was daar geen sprake van.




Hier kunt u aan haar houding zien hoe boos Cera was; haar staart zwaaide woest heen en weer en haar blik stond op onweer (inderdaad, dat laatste is moeilijk te zien; volgende keer zullen wij meer inzoomen).











Aan de andere kant van de tuin was Boez zojuist over Oscar heen gesprongen. K. was helaas net iets te laat met afknippen (en onze camera met het uitvoeren van de opdracht, zeg maar).
Overigens, dat "haasje-over" van de Boez is pure uitsloverij waar onze andere reporters inmiddels wel aan gewend zijn geraakt.





Hoewel.... Soms kan die uitsloverij van B. zomaar opeens bijzonder irritant worden.
Hier ziet u hoe Oscar eindelijk, na het zoveelste pesterijtje van de Boez, zijn vriendje "terugpakt".

In de Kruidentuin konden wij trouwens verder geen nieuws ontdekken, maar dat is niet vreemd gezien die dikke laag sneeuw.
De tuinhaarfabrieken Kaija en Siep hebben wij sinds het begin van de sneeuwval van alweer anderhalve week geleden niet meer mogen ontmoeten, en dus nemen we aan dat die twee, zoals zoveel andere harige monsters, niet naar buiten gaan onder deze barre omstandigheden. Wij geven ze groot gelijk maar spreken dat niet hardop uit natuurlijk, de kans is immers groot dat onze reporters dan ook niet meer bij de kachel vandaan komen.

dinsdag 22 januari 2013

Schande!

Japekoppie:
Het begon ermee dat die twee ventjes (Boez en Oscar - red.) begonnen te klieren onder de stoel waarop ik lag te pitten. Klieren ja.
Die Zoebel (Boez - red.) lag in de stoel te klauwen (en niet zo zuinig ook - red.) terwijl die rood-witte eronder lag.
En daarna allebei maar steeds geluidjes naar elkaar maken, rollen over het kleed en over me heen springen. Nou, probeer daar maar eens rustig onder te blijven, heh? Daarom.


Ja, daarom dus besloot ik mijn stoel op te geven. Konden ze lekker ook nog in  en op die stoel gaan klieren, maar dan wel zonder mij erin.












Ja, ik weet wel dat je nog tegen die Zoebel hebt gezegd dat hij mij met rust moesten laten, maar natuurlijk wist hij zogenaamd weer eens van de prins geen kwaad. Nee, die knaap is niet te vertrouwen want hij had me heus wel gezien en ze hadden natuurlijk ook ergens anders kunnen gaan klieren. Nee, ze kozen bewust daarvoor de stoel uit waarop ik dus lag te dutten; mij hou je namelijk niet voor de gek.
Schijnheilige ventje en een grote schande dat dit in dit huis allemaal zomaar kan.
Nee, ik ben nog niet klaar met mijn verhaal.


Ik ging dus naar de poef om daar verder te dutten. Inderdaad, lekker met mijn poten tegen de radiator, dat heb je goed gezien. Maar denk je dat ik daar lang heb kunnen liggen? Vergeet het maar. Even later kwamen ze namelijk vlak achter mijn rug en bij het tentje klieren, zodat ik ook daar weer weg moest. Ik ging uiteindelijk op de bank liggen en toen pikte die Zoeb gelijk de poef in. En Os ging op zijn kussentje liggen, ook vlakbij dus. Te dichtbij dus.





Nee, heel erg vond ik dat nu ook weer niet want nu hielden ze zich tenminste wel gedeisd.
Maar toen kwam dus het allerergste, de grootste schande ooit.
Ja, want even later ging jij zomaar opeens weg, terwijl het gewoon zondagmiddag was. Zogenaamd om je verjaardag te vieren maar dat wilde je dus om de Ć©Ć©n of andere reden niet thuis doen. Ik snapte daar niks van, want buiten was er een sneeuwstorm bezig dus je had net zo goed thuis een kaasproeverijtje of iets dergelijks kunnen organiseren, dan had ik er ook nog wat aan gehad. Maar je ging dus de deur uit om uren later weer terug te komen, met nota bene een heel stel mensen in je kielzog. Ze waren nogal druk en volgens mij flink aangeschoten zeg maar. En dus stond de kamer opeens op zijn kop, want iedereen wilde zitten en daarom werd mijn stoel ook ingenomen. Je zette nog wel wat kaas op tafel en ja, ik heb daar ook nog wat fliebers van gekregen maar die heb ik niet opgegeten want ik vond het dus helemaal niet gezellig. Ah, je hebt die fliebers in het vloerkleed teruggevonden? Goed zo, dat is dan je eigen schuld, had je maar wat beter op mij moeten letten in plaats van op je visite. Heb je gezien dat ik ook nog ergens heb gespuugd? Goed zo. Ja, het kan best zijn dat jij het wel naar je zin hebt gehad, maar een dag later, gisteren ja, was je dus niet vooruit te branden, heh? We kregen ons ontbijt veel te laat en verder was je allesbehalve gezellig. Je hebt verder de hele dag als een dweil op de bank gelegen en nauwelijks aandacht aan mij besteed. Ook niet aan de anderen, en nee, ik heb het dan ook niet als persoonlijk ervaren.
Wel, we hebben het er met elkaar over gehad, mijn moeder en ik, maar dit was de laatste keer dat je ons zoiets hebt geflikt. Driewerf schande, ja, vooral op jouw leeftijd. Vanaf nu is het dan ook afgelopen met jouw braspartijen en gaan hier weer strenge regels gelden, vooral betreffende onze verzorging, de structuur en regelmaat in huis. Dus begin maar eens met het grondig schoonmaken van onze toiletten en dan heb je vast nog wel tijd om naar de buurtsuper te gaan om de dingen te kopen die je nodig hebt voor een fatsoenlijke maaltijd. Ja, uiteraard is het de bedoeling dat je mij laat voorproeven, dat spreekt voor zich want zo gaat het hier al sinds jaar en dag en het is bovendien een erg goede gewoonte. En als je straks toch naar buiten gaat, raap je dan gelijk je post even van de deurmat op? Ik heb namelijk helemaal geen zin om steeds over die blauwe envelop heen te moeten stappen. Hoezo word je nu weer niet goed?