Japekop at weer fliebers!

Natuurlijk geven wij Japekoppie veel extra aandacht in deze moeilijke tijden. K. zoekt hem regelmatig op als hij boven op bed ligt te dutten, fluistert hem lieve woordjes toe, aait hem en geeft hem kleine kusjes bovenop zijn koppie (ja, dat vindt hij fijn...).
En gistermiddag ging hij gelukkig weer even naar buiten om een kleine (korte) verkenningsronde te maken. K. kon hem vanachter het raam van de redactie volgen en gadeslaan, zag dat J. op enkele plekjes erg lang bleef staan snuffelen, een oude, vertrouwde gewoonte van hem.

En toen wij wat later die middag visite kregen en een potje Terrine de Lapin hadden geopend, kwam J. van bed af, dribbelde naar beneden en sprong zowaar op tafel om de paté te keuren. Op het etiket stond dat de paté 5% jenever bevatte, maar dat kon hem niet schelen, hij lustte er wel pap van en vroeg steeds om meer, heeft zodoende gretig vele fliebertjes van het lekkers weg weten te werken.

Wij durfden toen nog niet te concluderen dat Japie zijn draai weer een beetje lijkt te vinden, doch vanochtend leek hij ook in goede doen te zijn: toen hij halverwege zijn ontbijt gewoontegetrouw van zijn bakje wegliep om de rest van zijn maal af te staan aan zijn moeder, kwam hij even later (toen zij niet verscheen) terug om de restanten alsnog zelf op te peuzelen. Daarna (tegen zijn gewoonte in) vroeg hij een minuut of tien later nota bene om een tweede portie, en imiteerde daarmee dus het gedrag van moeder Troy. Van die tweede portie at hij in eerste instantie maar erg weinig, doch in de loop van de morgen heeft hij zijn voerbakje toch schoon opgeleverd. En dat geeft de burger moed, al weet je bij Japekoppie nooit wat de dag van morgen zal brengen.