Voor dichtslaande deuren en meer!

Deze prachtige kat kregen wij afgelopen weekend cadeau! Hij weegt bijna twee kilo en is bedoeld om de openstaande voordeur op zijn plek te houden. Een zogenaamde "deurstopper" dus!

Wij zijn erg blij met dit geschenk want hoeven nu als we buiten willen zitten niet meer steeds een zak kattengrit door de gang heen en weer te slepen; deze kat doet voortaan het werk!

Zie voor meer van dit soort prachtige artikelen:
www.depoezenshop.com

Afgekeurd materiaal? deel 1.

De Hoofdredacteur:
Omdat mevrouw K. even weg is gegaan en die foto's hier anders maar blijven liggen, is de Hoofdredacteur zo aardig om haar te vervangen. Mevrouw weet daar zelf niks van, maar wat niet weet wat niet deert, zeg maar.
Wel, dit is een foto van een rare plant waar we niets over kunnen melden. Zo te zien is het een kamerplant die gedumpt werd in de Kruidentuin. Zo zie je maar weer, als mensen op vakantie gaan doen ze soms de gekste dingen. Wij zien verder geen haarfabrieken op dit plaatje dus gaan snel over tot het bekijken van de volgende foto.

Ah. Nogmaals Kruidentuin maar nu met Oscar en Cera. Het zal hier wel om een verkenningsrondje gaan. De zon staat nog laag (lange schaduwen) dus het was vroeg in de ochtend. Verder zien wij aan de overkant van de Gevaarlijke Weg een mens met blafbeest, net op de hoek van de straat. Zeer interessant allemaal. Waarschijnlijk zou mevrouw K. deze foto hebben bijgesneden, maar daar gaan wij dus niet aan beginnen anders duurt het allemaal veel te lang.

Zo, de Boez was dus ook al vroeg uit de veren. Wat hij en Oscar daar staan te doen is ons niet duidelijk; het lijkt om smoezen maar het zou net zo goed iets anders kunnen zijn. Misschien geeft de volgende foto wat meer duidelijkheid, heh?

Nee dus.
Wel te zien is dat hier Cera en Oscar lopen en dat ze kennelijk op weg zijn naar de Parallelstraat. Jawel, wij kennen dit gebied en vergissen ons heus niet. De Boez zien wij hier niet meer maar wellicht duikt hij later nog op; hij is nooit zo vlot en blijft altijd overal nog wat langer rondhangen. Erg irritant.

Dit plaatje moest wel even bijgesneden want er stonden mensen herkenbaar op en dat mag niet, dat is tegen de regels van het Katblad, vandaar. Wat die mensen daar al zo vroeg deden weten wij niet; we zagen geen blafbeest. Het kan zijn dat ze nu pas uit de Kroeg kwamen, maar dat moeten ze zelf weten. In elk geval zien we dat de Boez zich weer bij de groep heeft gevoegd, en dat is belangrijker. Zoals gewoonlijk loopt hij wel weer helemaal achteraan.

Hier zien wij Oscar in een container springen. Onduidelijk wat hij daar ging doen, maar waarschijnlijk hoort zo'n actie ook bij het verkennen.
Erg slechte foto's trouwens. Eigenlijk allemaal waardeloze plaatjes. Misschien is dit wel een stapel afgekeurd materiaal, maar we zijn nu eenmaal begonnen met deze reportage en kunnen nu niet meer terug. Hopelijk blijft mevrouw K. nog even weg, anders breekt hier vast en zeker de pleuris uit.

Hum. Binnenkant huis? Jawel, en daar moet zo te zien nog flink verbouwd worden voordat het weer enigszins toonbaar wordt. Tjongejonge, wat een zooi. Snel maar weer verder, heh?

Ach, de Boez snuffelt ook even. Zeer interessant weer. Maar, zien wij hier niet dat hij daar in het tweede deel van de Parallelstraat staat, op weg naar het Gevaarlijke Water? Dat hij dus deze keer niet via de Steeg van Storm naar de Katbladstraat terug is gevlucht? Aanval van moed misschien, haha! (Hopelijk leest mevrouw. K. dit nooit, anders krijgen we weer ruzie over het nut van deze nep-reporter voor het Katblad. Het gebrek daaraan dus, heh? Best een lief beestje hoor, die Boez, maar je hebt alleen niks aan hem en hij krijgt toch elke dag zijn eten en snoepies terwijl de anderen daar hard voor moeten werken. Maar goed, dit terzijde.

Ha, eindelijk iets leuks! Anijs in volle glorie voor het raam. Wat is dat toch een leuk haarfabriekmeisje en ze lijkt alweer een stuk gegroeid!
Waarschijnlijk zit één van de reporters vlakbij haar huis iets te onderzoeken en kijkt ze daarom zo brutaal en opgewonden?

Ja, zie je wel? Oscar doet net alsof hij de kleine meid niet ziet en gaat gewoon door met zijn verkennerswerk. Plichtsgetrouw ventje die Os, kan de Boez nog een voorbeeld aan nemen.
Wel, laten we maar kijken hoe het verder ging, daar in die Parallelstraat. Maar als u het zat bent mag u ook hier afhaken, hoor!
Wij gaan in elk geval wel door. Krijgen er net plezier in! Ha!

Zo te zien loopt de Boez mee naar het Gevaarlijke Water. De wonderen zijn dus blijkbaar de wereld nog niet uit, heh?
Maar hé, Cera staat niet op deze foto. Ze zou toch niet verdwenen zijn? Nee, dat zou ze nooit doen. Waarschijnlijk loopt ze vooruit omdat ze zo'n zin heeft in een kade-inspectie. Wedden?

Ach, wat is dit nou toevallig een leuke foto, zo met die tegel dus.
We staan hier aan het eind van de Parallelstraat en het lijkt erop dat Boez zo snel mogelijk terug naar de Katbladstraat wil. Klein stukkie rennen en hij kan de hoek om. Of zou hij toch een keer oversteken misschien?

Ai, hoor voetstappen. Snel wegwezen en volgende keer verder!

Update inzameling

Beste lezers,

In onze bijlage heeft Katja afgelopen weekend weer een prachtig verslag geplaatst over de (nieuwe) bewoners van het (ONS!) adoptiehok Schuilhut nr. 5; één van de twee hokken in het asiel die wij hebben kunnen sponsoren middels onze inzamelingsactie in juni en dus ook uw donaties!
Ondertussen hebben wij nog eens 400 euro kunnen overmaken aan het asiel voor bijzondere medische gevallen (denk daarbij aan Miepie; weet u nog?), en nog steeds komt er geld binnen door bijvoorbeeld verkoop van de nepeta-kussentjes van Katja en/of donaties.
Voor die kleinere bedragen hebben wij nu een soort spaarpotje ingericht, en we zullen dit geld besteden aan extra voedzaam (en lekker) kattenvoer voor de moeilijke eters in het asiel of de arme sloebers die duur dieetvoer moeten hebben om aan te kunnen sterken. Iedereen die bij de redactie over de vloer komt wordt van harte uitgenodigd om zo nu en dan eens een eurootje in deze pot te storten!
Wie verzint een leuke naam voor deze spaarpot? 

Nogmaals, iedereen die zo gul gegeven heeft (ook de mensen die nog later geld hebben overgemaakt; wij hebben helaas niet van allen een mail-adres om hen persoonlijk te bedanken):

Hartelijk Dank!
En blijf de verslagen van Katja over de arme sloebers in onze bijlage volgen!

In een deuk om Oscar

Oscar:
De mensen die hier wonen hebben me uitgelachen omdat ik gewoon een flinke Hollandse haarfabriek ben. Zij noemen me zelfs vet en dik.
Nu is het wel zo dat ze net in Griekenland zijn geweest, op één of ander eiland. En daar liepen dus allemaal scharminkels van haarfabrieken rond, van die gratenpakhuizen met dito kleintjes in hun kielzog. Het was zo erg dat de mensen direct op zoek gingen naar een winkel waar ze kattenbrokjes verkochten om die gratenpakhuizen met hun grut eens even flink te laten aansterken. Dat lukte ze uiteindelijk aardig, want tegen de tijd dat ze weer naar huis gingen (en dat was na 2 weken) zagen die haarfabrieken er al veel beter uit en waren ze wat minder schuw. Ze hebben ook nog zakken brokjes achtergelaten voor de volgende bewoners van het huisje waarin ze logeerden, en deden er een briefje bij met daarop het verzoek de haarfabrieken te blijven voeren en de voorraad brokjes aan te vullen. Dat bijvoeren is natuurlijk geen blijvende oplossing voor het haarfabrieken-probleem op dat eiland, maar ze konden niets anders doen om deze scharminkels te helpen; er was daar niet eens een dierenarts. Maar goed.
Ze kwamen dus vannacht weer thuis na 14 dagen in het gezelschap van gratenpakhuizen, en toen ze vanochtend wakker werden en uit het raam keken zagen ze mij hier staan. Vervolgens hebben ze wel 10 minuten in een deuk gelegen en geprobeerd uit te rekenen hoeveel van die Griekse haarfabrieken er in mij zouden passen. Ik zou natuurlijk allerlei redenen en oorzaken kunnen opnoemen voor mijn flinke voorkomen, maar ik heb zo het gevoel dat dat verspilde energie is. Bovendien zijn ze straks zo weer gewend aan het formaat van Hollandse katten en zal de herinnering aan die Griekse scharminkels snel vervagen. En verder zijn het heus geen slechte mensen dus laat ze nog maar even lekker lachen om mij. Even, heh? Ja, want er zijn natuurlijk grenzen.

Niet welkom

Omdat de Kiwiboom in de Hoftuin zo flink groeit (en dan vooral door de dakgoot van het huis), moeten er regelmatig takken van worden afgeknipt. Mevrouw K. ging even kijken in het betreffende stukje tuin en vond daar Panda bezitterig naast een paar pas afgesnoeide loten zitten. Hij keek speurend om zich heen om er zeker van te zijn dat er geen andere kapers op de kust waren.

En toen hij niemand had kunnen ontdekken, gaf hij zich over aan de aantrekkingskracht van de harige stengels en bladeren.
Wel, u ziet: Panda genoot met volle teugen! Hij werd zo in beslag genomen door het Kiwi-effect dat hij niet eens in de gaten had dat er uiteindelijk toch een pottenkijker aan kwam sluipen.

Het was de kleine Iegje (Igor). We weten niet of Ieg nu voor de takken of voor Panda kwam; wij hebben hem nog nooit eerder in de weer gezien met dergelijke takken maar zagen hem wel dikwijls achter andere haarfabrieken aan lopen in een poging even onder hun staart te kunnen ruiken. Neen, Igor is geen blafbeest maar wel een zeer bijzondere, aparte haarfabriek met idem bijpassend gedrag dus.

Toen Igor nog maar een meter of twee te gaan had, kreeg Panda hem in de gaten. En toen er onmiddellijk een diep, erg onvriendelijk gegrom opsteeg uit het keeltje van Panda, begreep Igor dat hij niet welkom was.

Wel, Igor ging er dus vandoor en Panda dook opnieuw met zijn snuit in de takken. En verder gebeurden er (op dat moment) helaas geen opmerkelijke dingen meer in de Hoftuin.

Schandalig!

Kaija:
Daar heb je hem weer, dat rotjoch. Noemt zich reporter maar het enige wat hij doet is een beetje lopen flierefluiten en mijn tuin bevuilen, terwijl hij hier niks te maken heeft.
Nou had ik toch zo gehoopt dat er na de verhuizing van Vlinder zich een nieuwe haarfabriek zou melden, één van flink kaliber en goed geschikt om samen met mij alsnog de partij Trots op Nepetaland op poten te zetten, maar ik heb daar in dat huis nog geen bewegingen gezien achter de gordijnen, dus ik vrees dat ik hier alles in mijn eentje moet blijven opknappen. Nee, aan mijn huisgenoot Siep heb ik helemaal niets, de schijtebroek. Kijk, komt-ie, komt-ie!

Ziet u hoe arrogant hij daar loopt te stappen? Ja, en als je dan bedenkt dat hij geeneens recht van overpad heeft, heh? Het is inderdaad een grof schandaal dat ze zoiets zomaar los op straat laten lopen.

Zomaar een foto: gluren naar een buurmeisje

Mijmeren over vroeger....

Cera:
U wilt graag weten hoe het ook alweer was toen ik nog regelmatig naar de Kroeg ging? Wel, ik weet daar niet zoveel meer van want het is ondertussen al best lang geleden dat ik daar regelmatig zat, heh? Nee, niet in de Kroeg zelf maar in die tuin daarachter, bij de kakelaars, en dat weet u best. U dreef toen een beetje de spot met mij door net te doen of ik daar naar die Kroeg uit bedelen ging, terwijl ik alleen maar mijn oude territorium bezocht en naar de kakelaartjes ging kijken. Maar u bent nooit te weten gekomen langs welke weg ik daar kwam, heh? Nee, en dat wou ik eigenlijk liever zo houden dus doe maar geen moeite. Mijn geheim inderdaad.
Tegenwoordig lukt het me in elk geval niet meer om daar te komen, en de weg terug is me ook te moeilijk geworden. Jawel, ik kwam dan van het garagedak hierboven, en sprong daarvandaan naar beneden op deze container. Weet u nog hoe ik mensen liet schrikken als ik met een boink hier landde? Inderdaad, ik ben wat te zwaar geworden om die sprong nu nog uit te voeren dus ik waag me daar niet meer aan; het zou me zomaar mijn poten kunnen kosten. Nee, ik weet niet meer wanneer het de laatste keer was dat ik de sprong deed, maar u heeft daar vast nog wel een foto van, of van de keer daarvoor.
Maar goed, ik lig nu dus op deze container wat te mijmeren over de tijd van toen. Mijn zogenaamde Kroegtijd dus, ja. Dat heeft u toch ook wel? Dat u denkt aan de leuke tijden toen u nog dingen kon die u nu niet meer kan? Die goeie ouwe tijd? Nou dan.
Nee, ik heb nu geen zin in po(e)seren of wandelen, laat mij nog maar even wat verder mijmeren. Maar u roept wel als we gaan eten, heh? Dank u, misschien kom ik dan wel. En anders wat later, ja.

Gelijkenissen of niet

Charli:
Ze zeggen dat ik op mijn moeder (mevrouw T. Troy - red.), maar daar ben ik het zelf niet mee eens.
Ten eerst heb ik niet zoals mijn moeder strepen maar ben ik daarentegen prachtig gemarmerd, zit de witte vlek op mijn snuit aan de andere kant en ik loens af en toe, maar dat kan ik niet helpen. Verder ben ik niet zo'n zenuwpees als mijn ma en qua formaat toch wel een paar maatjes meer, maar dat kan wel komen omdat ik een (weliswaar geholpen) kater ben en minder aan lichaamsbeweging doe. Nee, mij zie je niet meer de boom ingaan of sprintjes trekken; ik kijk wel linker uit. Maar goed, het menselijk oog is blijkbaar niet zo scherp, want als ik een keer met mijn snufferd voor het Poezenloket zit en mevrouw K. heeft haar bril niet op, roept ze wel eens iets als "Ha, ouwe taart!". Nee, dat trek ik me niet aan want dan bedoelt ze natuurlijk mijn moeder, maar ik denk dan wel: Kijk eens in de spiegel naar je eige. En verder maak ik regelmatig dankbaar gebruik van haar bijziendheid door zonder dat ze het in de gaten heeft naar de keuken te sluipen. Nee, daar doe ik heus niks wat het daglicht niet kan verdragen, vraag maar na.

U heeft het nagevraagd? En ik ga niet helemaal vrijuit? Wel, ik wil daarover niet met u in discussie.
Dan de vermeende gelijkenis met mijn broer Japekop. Ja, we hebben inderdaad hetzelfde karakter, maar daar houdt naar mijn mening al die gelijkenis mee op. U raadt mij aan zelf eens in de spiegel te kijken? Ga ik niet aan beginnen. Kijkt u nu eerst maar eens achter u, dan ziet u wat ik bedoel.

Nou? Zullen we het hier dan maar bij laten? Deze foto zegt genoeg, heh? Daarom.

Ingezonden: moeder en zoon

Toen meneer Hans op bezoek was bij de redactie maakte hij bijgaande foto. Moeder Troy op tafel, Japekoppie op de stoel, beide wachtend op een fliebertje kaas en/of paté.
Dank voor dit fraaie plaatje, Hans!

Kort nieuws: Luna op pad en Wamy snackt weer bij

Gisteren zagen wij sinds tijden Luna weer eens door de Katbladstraat sjokken. Zij leek geen duidelijk doel voor ogen te hebben, en toen wij haar naam riepen keek zij niet op of om. Haar buik zwabberde behoorlijk heftig en het lopen in een rechte lijn ging haar maar moeilijk af. We volgden haar een stukje, maar toen we zagen dat ze veilig in de Kruidentuin was gearriveerd waren we gerustgesteld; vanaf daar was de afstand tot haar eigen voordeur tenminste weer te overzien.

Daarstraks, toen wij terugkwamen van een boodschapje, zagen wij Wamy uit het luik van Charli naar buiten stappen. Hij had het erg druk met het aflikken van zijn snuit en vandaar ook dat wij vermoeden dat hij weer eens even flink had bijgesnackt. Toen wij aan hem vroegen of het had gesmaakt, keek hij ons verbaasd en zeer appelig aan.

Tot zover dit korte, maar zeer belangrijke nieuws.

Sporen van een indringer

De Hoofdredacteur:
Mevrouw Katblad! Kom eens even naar de keuken!  Wat is dit?
Koffie zegt u? Wel, koffie ruikt toch echt anders; houdt u uw neus er maar even bij. Bovendien zit er ook van die smurrie op de toiletdeur en er liggen er nog meer op de vloer bij de voerbakjes van Cera en de Boez. En als het koffie zou zijn geweest heeft iemand toch wel behoorlijk lopen zwaaien met het apparaat of de kopjes, heh? U weet van niks? U was even een boodschapje aan het doen? Nou, dan is het duidelijk, heh? Daarmee bedoel ik inderdaad dat er een indringer binnen is geweest en die heeft dus mooi een partij lopen markeren. U heeft echt niemand gezien? Wel, gaat u maar snel een sopje maken om de boel op te ruimen, want met die hitte gaat het alleen maar steeds harder stinken. Had u trouwens vanochtend al koffie gedronken? Nee? Dat komt dan goed uit. Ja, ik wacht wel even buiten tot u klaar bent. Waar ligt de krant? Hoezo kan ik de pot op?

Rare vogels en last van de warmte...

Goedemiddag samen! Ah, u bent alleen zie ik. Mag ik u even storen? Het is namelijk zo dat ik van de  voerbakkencontrole ben, van de actiegroep Haarfabrieken Verdienen Goed Voer. HVGV inderdaad. Klopt het dat hier vijf brokjeseters wonen? Dan ben ik aan het goede adres dus.
Jawel, wij van HVGV doen regelmatig onderzoek naar de kwaliteit van de brokjes van soortgenoten omdat ons regelmatig klachten bereiken over kleur, geur en smaak van diverse, niet nader te noemen merken. Ons bestuur nu heeft de controle in de Katbladstraat aan mij toegewezen en volgens de informatie die mij ter beschikking staat moeten er in dit huis minstens vijf voerbakjes staan. Misschien had u al eens van onze actiegroep gehoord? Nee? Wel, wij bestaan nu een dag of brlhph en zijn Koninklijk goedgekeurd en erkend. HVGV dus inderdaad. Ja, het was al op de televisie. Niet gezien? Ach. Ik kan zonder overdrijving stellen dat ik in naam der Koningin ben gekomen en zal bij haar ook een goed woordje voor u doen, als u mij tenminste de plek van de voerbakjes in dit pand kunt wijzen en ik zodoende mijn onderzoek voor de actiegroep HVGV kan uitvoeren tot een ieders tevredenheid en bovendien in het belang van uw haarfabrieken en mijzelf.

Mijn legitimatiebewijs? Ach, heb ik helaas toevallig vandaag thuis moeten laten liggen wegens lichte waterschade. Maar als u even naar de overkant loopt? Het huis met de Blauwe Regen en balkon inderdaad. Het kan even duren voordat er open wordt gedaan vanwege drukke werkzaamheden aldaar en de lange trap naar beneden, maar als ik ondertussen alvast begin met de kwaliteitscontrole - in uw keuken was het, niet? - dan verliezen we geen van beiden tijd, is het allemaal zo gepiept en blijft u tenslotte met een goed gevoel achter omdat u HVGV heeft gesteund; iets waarvoor alle haarfabrieken u eeuwig dankbaar zullen zijn en blijven.
U gelooft mij niet? U vindt mij een fantast en denkt dat ik heel goed weet welke brokjes hier worden gegeten? Ik zou ze zelfs laatst nog gegeten hebben? Nee mevrouw Katblad, u verwart mij nu echt met iemand anders. Wel, ik denk dan bijvoorbeeld aan Lima, want wij worden namelijk wel vaker verwisseld. Ah, zwarte band om linkervoorpoot, en Lima heeft dus geen zwarte band nee. Dan is het toch wel vreemd dat ik mij helemaal niets kan herinneren, maar goed.
U gaat mij dus niet in uw keuken toelaten? Is het dan misschien een ideetje om de voerbakjes naar buiten te brengen zodat ik daar mijn onderzoek kan doen? U trapt er niet in?
Mag ik dan een folder bij u achterlaten over het goede werk wat wij doen en alsdat u mij dan later alsnog uitnodigt voor het brokjesonderzoek? Nee? Heeft u dan misschien een kleine bijdrage voor onze actiegroep in de vorm van een snoepje of meer uit zo'n paars doosje?
En mag ik u dan tot slot nog vragen om mij te introduceren bij uw buurhuis waar - naar ik meen - ook twee haarfabrieken wonen? U moet namelijk weten dat nk;ajio;sfdao;ij io;io;jioa;oijidfhi;ak...........

Zwarte Gijs: Mevrouw Katblad? Bent u wel helemaal bij de tijd? Uw ogen staan namelijk een beetje vreemd en u mompelt steeds maar iets over HVGV en brokjes. U voelt zich toch niet onwel? Nee, ik kwam u alleen even gedag zeggen en vertellen dat uw voordeur open staat. En omdat er tegenwoordig zoveel rare vogels de huizen langsgaan met de meest idiote verhalen over niet bestaande goede doelen of andere rare babbels die niet waar zijn, lijkt het me verstandiger dat u de boel een beetje beter dichthoudt en daarmee bovendien ook de warmte buiten sluit. Zal ik anders straks nog even naar u komen kijken of gaat het alweer een beetje? Weet u het zeker?

Ondanks duidelijke afspraken

Oscar:
We waren met mevrouw Katblad naar de Kruidentuin gegaan en zouden ons vanwege de warmte een beetje laag houden, de Boez en ik. Daarmee bedoel ik dus: geen druktemakerij, geen tikkertje, geen klimpartijen, gewoon rustig wat kuieren en tussendoor veel rusten en in de schaduw liggen. Dat hadden we dus duidelijk allemaal afgesproken en ik hield me daar ook aan; ik zocht al gauw een plekje in de schaduw, vooral omdat mijn oren heel slecht tegen die sterke zonnestralen kunnen. Dat de Boez zo stom was om wel in de zon te gaan liggen moest hij natuurlijk zelf weten, maar vanaf het moment dat we van huis waren vertrokken had ik al het idee dat hij een beetje last had van zijn ADHD - of tenminste iets wat erop lijkt - want hij was onrustig en opgewonden. Eigenlijk had ik toen al de bui kunnen zien hangen, maar je blijft altijd hopen dat het wel mee zal vallen, heh? Ja.

Maar het viel dus helemaal niet mee. Zodra ik mijn plekje in de schaduw had gevonden, begon hij te klieren. De Boez ja. (Kunt u toch op de foto zien? Nou dan!)
Hij dook opeens bovenop me en begon flink met zijn poten in mijn buik te porren. Nee, natuurlijk vond ik dat niet leuk en ik probeerde me daarom ook hevig te verzetten, maar omdat ik op mijn rug kwam te liggen lukte dat niet zo. Inderdaad, ik was in het nadeel.

Ik begon hem uit te schelden. Hij deed eerst net alsof hij me niet hoorde en daarna begon ie me te jennen. Wel, hij zei dingen alsdat ik een mietje zou zijn en een slappe papzak. Ja, echt waar. En ondertussen ging hij gewoon door met het rammen in mijn buik, en dat voelde zeer onaangenaam en deed zelfs pijn. Mevrouw K. zei er nog wat van maar de Boez hield niet op.
En toen werd ik dus opeens hartstikke kwaad, dat zult u wel begrijpen, heh? Ja.

En boosheid geeft enorm veel kracht, want toen kon ik me onder hem uit wringen terwijl ik hem ondertussen keihard terug sloeg. Nee, ik had op dat moment geen enkel medelijden meer met hem en vond dat hij maar een koekje van eigen deeg moest krijgen.
Wel, Boez merkte dus dat ik uiteindelijk toch sterker ben dan hij, vooral als ik woedend ben, en hij begon te mekkeren. Heel kinderachtig ja, want wie kaatst moet de bal verwachten en wie zaait zal oogsten. Ja, daarmee bedoel ik dat hij had kunnen verwachten dat ik zo'n idiote aanval niet zou pikken, vooral omdat we toen we van huis gingen daarover nog duidelijke afspraken hadden gemaakt. Ja, dat we ons rustig zouden houden en dergelijke. Vanwege die hitte, inderdaad.

Uiteindelijk had ik hem er helemaal onder en zag ie in dat het verder geen zin meer had, die zogenaamde stoeipartij. Ja, omdat ik sterker ben en hij niet tegen me op kan. Nee, hij kan niet tegen zijn verlies en daarom zei hij tegen me dat ik vals had gespeeld. Heb ik verder niet op gereageerd nee, want ik vond wat hij zei allemaal te kinderachtig voor woorden en bovendien maak ik me liever niet te druk als het zo warm is, vooral niet als het toch zinloos is zoals in dit geval.

Wel, Boez ging toen een eindje verderop lopen klooien in de tuin, en ik ben weer in de schaduw gaan liggen omdat ik moet uitkijken dat mijn oren niet verbranden dus. Ja, mevrouw K. had tegen me gezegd dat het zonkracht zeven of zoiets zou kunnen worden, vandaar dat ik voorzichtig moest zijn.

Nee, we hebben daarna geen ruzie meer gemaakt want ik heb hem de hele middag niet meer gezien. Ja, 's avonds bij het eten wel weer, en toen zijn we nog samen door de openstaande deur het dak op gegaan. Nee, die deur had al dicht moeten zijn maar ze was vergeten dat ie nog open stond. Mevrouw Katblad inderdaad. En omdat Cera met ons was meegegaan, heeft ze (mevrouw K. - red) die deur de hele nacht maar open laten staan. Ja, we hebben toen best een leuke tijd gehad met zijn drieën op het dak. Nee, toen was alles weer vergeven en vergeten dus.
Dat was het ja, meer heb ik niet voor het Katblad op het ogenblik.
En dan zou ik nu graag even mijn poten gaan wassen in de teil. Tot aan de oksels ja, want dat is met dit weer nog lekkerder dan anders en daarom kan ik het u van harte aanraden, plek zat. Gaat u met mij mee?

Maggie na de soep

De Boez ging voor een reportage naar de Kruidentuin. Wij weten niet waar hij verslag van wilde gaan doen want hij weigerde ons daarover in te lichten, maar in elk geval zat hij geruime tijd in de Moerbeiboom. Hij hield daarbij duidelijk geen rekening met de fotograaf want bleef bijna constant buiten bereik van de camera. De fotograaf heeft heel veel rondjes om de boom moeten lopen voordat wij een stukje van de vacht van onze (nep-) reporter op konden vangen. Voorbijgangers die waren blijven staan omdat zij dachten dat er wel iets zeer bijzonders in de boom moest zitten, dropen teleurgesteld af toen zij in de gaten hadden dat het hier slechts om een haarfabriek ging, en dan nog een ordinaire zwart-witte ook. De fotograaf was gelukkig in staat om de smalende opmerkingen te negeren maar had ondertussen wel erg slechte gedachten die natuurlijk geheim dienen te blijven.

Nadat Boez zich een minuut of 10 met allerlei onduidelijk zaken in de boom had beziggehouden en wij alleen maar druk geritsel hadden gehoord en een paar keer hooguit slechts het puntje van zijn staart hadden waargenomen, verscheen reporter B. eindelijk bovenin de boom, waar wij hem dus eindelijk konden zien.
Toen wij hem vroegen wat hij in 's hemelsnaam aan het uitvoeren was, gaf hij geen antwoord maar deed of er in de verte iets interessants te zien was. Het zou natuurlijk best kunnen dat er inderdaad iets bijzonders was te zien maar dat konden wij niet controleren.

Toen Boez eindelijk klaar was met zijn boomonderzoek liet hij ons weten dat er helemaal niets te melden viel over de boom en dat wij ons met onze eigen zaken moesten bemoeien. Hij meldde tussen neus en lippen nog wel dat de lavasstruik was gesnoeid, maar dat was voor ons natuurlijk oud nieuws, een maggieblaadje na de reeds getrokken en opgeslobberde groentenbouillon zeg maar. De fotograaf ging zeer teleurgesteld weer terug naar de redactie en kreeg daar een bakje Nespressotroost. Wij weten niet of dat geholpen heeft.

Spoken in de nacht

De Hoofdredacteur:
Vanochtend, toen wij hier op de redactie arriveerden, bleek mevrouw K. nog in haar bedstee te liggen; ze sliep nog en daarom vermoedden wij dat ze vannacht op stap is geweest. Haar  fototoestel lag midden op onze vergadertafel, en nieuwsgierig als wij zijn vonden we dat we maar eens moesten kijken wat mevrouw K. zoal heeft uitgespookt en waardoor zij meent uit te moeten slapen.

Wel, u ziet het. Deze opnames moeten vannacht gemaakt zijn, en als tijd hebben wij zelfs ergens 3.30 uur zien staan.
We denken dat de Boez het vertikte thuis te komen en dat mevrouw K. hem is gaan zoeken. Maar het kan ook zijn dat het te warm in huis was om te kunnen slapen en mevrouw K. geheel vrijwillig en uit eigenbelang de straat op is gegaan. Hopelijk deed zij dat niet in haar nachthemd. Laten het volgende plaatje maar eens gaan bekijken.

Hier bevinden wij ons in de Hoftuin zo te zien, en wel bij de Poort naar Iwan's straat. En de haarfabriek die wij hier zien is natuurlijk reporter Oscar. Ook hij had dus blijkbaar geen zin gehad om naar huis te gaan, hoewel wij ons niet kunnen voorstellen dat hij zijn avondhap heeft laten schieten. Het kan dus ook heel goed zijn dat mevrouw K. Os heeft meegenomen om de Boez op te sporen en dat zij toen zij hem hadden gevonden nog een rondje hebben gewandeld. Wel, laat ons zien wat de volgende foto ons te bieden heeft.

Ah, dit is Iwan zo te zien, maar hij lijkt hier niet in goede doen. Tenminste, hij ligt languit op straat (waarschijnlijk vlakbij zijn voordeur) te dweilen terwijl hij natuurlijk veel beter naar de Hoftuin had kunnen gaan, waar het aangenamer moet zijn geweest daar stenen en asfalt en dergelijke de warmte altijd langer vasthouden dan een stukje gras of aarde, zeg maar. Tenminste, dat denken wij maar zeker weten doen we het niet. Eens kijken of we nog meer van Iwan te zien krijgen.

Nee dus, want dit is de Boez weer, en ook hij ligt ergens op straat. Waar hij ligt kunnen we niet goed zien want alle stoeptegels in de Katbladbuurt lijken op elkaar. Toch wel moeilijk om een reportage te maken als je alleen maar de foto's hebt en zelf er niet bij was. Maar, we geven niet op! En zolang die ouwe taart nog ligt te pitten kunnen wij rustig onze gang gaan.

Ha, Iwan weer! Deze bloembak herkennen wij, die staat namelijk in zijn straat vlak bij de Poort. Daaruit kunnen afleiden dat de Boez (op de vorige foto) dus ook in Iwan's straat is geweest. Overdag durft hij daar nauwelijks een stap te zetten, maar 's nachts is hij blijkbaar minder bang. Wel, dat weten we dan ook weer.
Trouwens, ook goed om te zien dat Iwan niet helemaal voor Pampus lag en er nog leven in hem zat. Het moet dan ook best aangenaam zijn geweest daarbuiten; in elk geval beter dan binnen tussen de warme muren zeg maar.

Aha! Siepje! Dat betekent dat we nu in de Kruidentuin zijn gearriveerd. Nou, die mevrouw K. is dus wel een tijdje op sjouw geweest. Wij vinden het eigenlijk niet zo'n prettig idee dat ze in het holst van de nacht door de buurt zwerft en zullen daar met haar een hartig woordje over moeten wisselen. Maar goed, de nachtfoto's zijn nu eenmaal al gemaakt dus dan kunnen we ze maar beter allemaal bekijken ook.
Wat doet Siep trouwens zo laat (of vroeg eigenlijk) buiten? Dit kan niet anders dan een vergissing of ongelukje zijn, maar het kan natuurlijk ook zijn dat ook zij het in huis te warm vond. Wij zijn erg benieuwd of er nog meer haarfabrieken in de Kruidentuin waren, dus pakken we er de volgende foto maar bij.

Oh, dit is de Katbladstraat zo te zien. Daaruit kunnen we afleiden dat er verder niets meer te beleven viel in de Kruidentuin, of dat mevrouw K. niemand anders in beeld kon krijgen, of dat zij daar weg moest omdat er enge mensen langs de Gevaarlijke Weg liepen. Wij zullen het haar later wel vragen.
De haarfabriek op deze foto is natuurlijk Lima, en hij lijkt van het Zooiplein te zijn gekomen. Het zou zomaar kunnen dat hij op weg was naar zijn huis, maar we durven daar geen eed op te doen.

Dit kan niemand anders dan de Wams zijn. We herkennen hem natuurlijk vooral aan dat witte puntje aan zijn staart. Wel, zo te zien heeft deze haarfabriek jeuk, maar dat hebben er meer met die warmte, heh?
Eens even kijken wat we nog meer hebben.

Erg interessant, die blauwe ladder. Maar mevrouw K. kennende heeft ze hier waarschijnlijk een poging gedaan om Sonny te fotograferen, als dat 'm tenminste is. Misschien worden we wijzer van de volgende foto.

Jawel hoor, het is hem inderdaad. Mogelijk werd Sonny gekiekt aan het einde van de Katbladstraat, vlakbij het Gevaarlijke Water dus, want wij zien hier paaltjes met slotjes erop en die kun je alleen daar vinden.

Nou, het was wel druk op straat vannacht, heh? Zouden er nog meer haarfabrieken hebben rondgezworven? Nog twee foto's te gaan dus wie weet!

Natuurlijk! We vroegen ons al af waar hij bleef, maar daar is-ie dan: Igor! Ook dus op pad gegaan in de nacht.
De plek waar hij staat moet de Poort zijn, hoek Katbladstraat zo te zeggen. We vermoeden dat mevrouw K. eindelijk weer op weg was naar huis, maar het blijft altijd gissen want met haar weet je het maar nooit.
Wat zou de laatste foto ons nog bieden?

Zo! Igor is de Katbladstraat ingelopen om Oscar te begroeten! Wat schattig nu toch.
Nee, veel spannende dingen hebben we niet gezien maar we kunnen ons voorstellen dat mevrouw K. het wel spannend genoeg vond, zo in het donker. Wel, wij hopen dat ze met haar geflits geen mensen heeft wakker gemaakt. We zien overigens bij deze laatste foto de tijd op 4.35 staan. Is dat rare mens dus mooi een uur aan het rondlopen geweest voor deze reportage. Hoe ouwer hoe gekker zeg maar.
Maar goed, het loopt nu alweer aardig tegen lunchtijd dus we moesten maar eens met de pannendeksels gaan slaan, heh? Zonde van zo'n mooie dag om zo lang in je bed te blijven liggen, en bovendien hebben we de koffie ook al moeten overslaan.
Ah, wij horen wat gerommel boven, voetstappen op de trap nu.

HOOFDREDACTEUR! WAT DOET U DAAR MET MIJN CAMERA EN LAPTOP! WILT U WEL EENS GAUW MAKEN DAT U WEGKOMT!
HOEZO EERST EEN PAN-TOSTI MAKEN? MET DEZE WARMTE DOEN WE HIER HET GAS NIET AAN! EN DAARMEE UIT!