Volgende keer beter!

Boez:
Mijn mens zit met een ander mens te praten. Ik ben zogenaamd moe en lig daarom bovenop de tafel wat uit te rusten. Ik doe mijn ogen half dicht zodat ze denken dat ik lig te soezen. Maar ondertussen bedenk ik een plan, en dat plan heeft te maken met het paarse doosje dat op de puzzel staat...

Even kijken of mijn poot lang genoeg is, dat zien ze vast niet. Want ik heb nog steeds mijn ogen half dicht en doe alsof ik heel lief ben en te moe om wat uit te halen. Ja, ik ben de braafste van de hele wereld en heb geen stoute plannen. Even zogenaamd uitrekken.
Ach, mijn poot is geloof ik net niet lang genoeg ...

Ik ben heel voorzichtig wat gedraaid. Nu red ik het net, ik kan het doosje aanraken. Maar er zit een deksel op. Ze hebben nog steeds niet door waar ik mee bezig ben. Ik hou mijn ogen dicht. Ik ben een zoete, brave knul, dat weet iedereen.

Maar nu moet ik toch even wat beter kijken want nu komt het erop aan. Dat dekseltje krijg ik er zo niet af. Maar ik weet uit ervaring dat ie d'r vanzelf afgaat als ie op de vloer klettert. Ze zitten nog te praten en letten nog steeds niet op. Dit is mijn kans, het is nu of nooit...

En ja hoor, in één snelle beweging duwde de Boez het doosje van de tafel en sprong erachter aan. Jammer maar helaas voor de kleine slimmerik, doch het dekseltje was er niet afgesprongen. En omdat de boef al genoeg kattensnoepjes had gehad hebben wij het doosje opgeborgen. Teleurgesteld ging Boez naar buiten. Volgende keer beter, heh?