Vuurwerk jaagt reporters schrik aan....

Om half twaalf 's avonds (op 4 oktober) werden de festiviteiten in Leiden afgesloten met vuurwerk. En hemelsbreed was de plek waar de pijlen de lucht in werden geschoten niet zo ver van de redactie, dus konden onze haarfabrieken meegenieten van de knallen. Natuurlijk schrokken ze zich te pletter! Vooral de jongens waren erg van streek en kropen weg onder een kast. Enige uren later kwam de spanning er bij Japekop uit via een partijtje overgeven, en 's ochtends bleef hij met een bleke neus op bed liggen.

De Boez was ook laat opgestaan en weigerde vervolgens naar beneden te komen. Nee, hij vond het te gevaarlijk en je weet maar nooit, dus bleef hij liever boven voor het raam zitten....

Ondertussen was Oscar al een paar keer langs geweest om de Boez op te halen. Hij (wetend dat hij bij ons de trap niet op mag) stond een paar keer te mauwen onderaan de traptreden en zat ook regelmatig naast de stoel van de hoofdredacteur te wachten tot Boez eindelijk eens naar beneden zou komen. Maar dat duurde en duurde maar, zodat Os uiteindelijk maar weer door het loket naar buiten ging.

Cera had nauwelijks last gehad van het vuurwerklawaai en was gewoon op pad gegaan. Mevrouw Troy was ook al druk geweest met het bewaken van het poezenloket, en dus kunnen wij stellen dat ook zij niet erg onder de indruk meer was.
Maar die jongens dus, die waren compleet uit hun doen.....

Het was al middag toen de Boez zich eindelijk beneden vertoonde, net toen Os weer eens door het loket was gekomen. Waren de twee vriendjes blij elkaar te zien? Nou en of. Ze begonnen met elkaar uitgebreid kopjes te geven, iets wat wij nog nooit eerder hadden gezien. Zo schattig dat mevrouw Katblad tranen in haar ogen kreeg en vergat een foto te nemen.
Daarna moest er natuurlijk even gestoeid worden, maar daar keken wij niet van op.

Tenslotte vond Oscar het tijd om buiten te gaan spelen; het was tenslotte lekker weer heh? Boez volgde hem aarzelend maar Os wachtte geduldig tot zijn maatje ook onder het raam door was gekomen.
En toen werd er nog heel lang buiten geklooid en gezooid, tot het donker werd en de ventjes ieder naar hun eigen huis moesten voor het avondeten.
Japekoppie is trouwens later ook nog beneden gekomen om zijn verkenningsrondje te maken in de buurt. Hij raffelde dat wel een beetje af, want hij was snel weer thuis.
En nu voorlopig maar even geen vuurwerk meer, heh? Hoewel, wij hebben in diverse winkels reeds kerstartikelen gezien, dus het knalwerk voor oud- en nieuw zal ook niet zo lang meer op zich laten wachten. En nee, daar valt niet tegenop te isoleren.....