De hemel weet waarom

Rooie Gijs:
Goedemorgen mevrouw Katblad. Ja, ik heb het gehaald. Helemaal door de Poort, toen de straat over en nu voor uw deur dus. Nee, het ging niet gemakkelijk want ik loop heel erg slecht. Oh, u had dat al gezien?
Maar goed, ik ben er nu.

Nee, ik weet niet meer wat ik nu eigenlijk kwam doen. Daarom ben ik er maar even bij gaan liggen, dan kan ik er rustig over nadenken. Pesten kwam ik zeker niet, want ten eerste is het daarvoor te warm en ten tweede breng ik dat niet meer op, fysiek gezien dus. Ja, ik laat ze allemaal maar lopen. Ik heb inderdaad mijn vreemdelingenbeleid los moeten laten want ik heb het veel te druk met mijzelf. Om overeind te blijven dus en in de gaten te houden waar ik ben en wat ik daar doe.
En nu zit ik dus bij u voor de deur. De hemel weet waarom, maar dat doet er niet toe. Ik denk dat ik me maar weer ga voorbereiden op de zware terugtocht. Naar huis dus, heh? Ja.
Die kleine dunne grijze die hier rondhobbelt, is die van u? Een asielzoeker dan misschien? Ach, u weet het dus ook niet. Nee, laat hem maar lopen. Het interesseert me niet meer zo. Wel, ik ga mij nu voorbereiden op mijn vertrek. Stapje voor stapje, ja. Leuk u weer even gezien te hebben en misschien tot een volgende keer heh? Ja, wie weet......